اصطکاک شناسی مواد آب بند لاستیکی

آب بندها مانع از نشت سیال یا گاز از دستگاه و ورود آلودگی به دستگاه می شوند. آب بندها به دو دسته آب بندهای پویا و ایستا تقسیم می شوند. بسته به نوع کاربرد و شرایط مورد استفاده آن ها می توانند از فلزات، پلاستیک های منعطف، لاستیک ها و مواد چندسازه ساخته شوند. لاستیک ها با توجه به ویژگی های منحصر به فرد خود پرکاربردترین مواد هستند. برخی از عوامل شایع در ایجاد وادادگی آب بندها عبارتند از: طراحی، اندازه، برهم کنش روغن-لاستیک، سایش،شرایط محیطی و بارگذاری. بسیاری از این وادادگی ها مربوط به مسایل اصطکاک شناسی می باشد. گرمایش اصطکاکی ممکن است باعث افزایش دما و تسریع تخریب شیمیایی یا حرارتی آب بندهای لاستیکی شود. از طرفی درجه حرارت بالا می تواند سختی آب بندهای لاستیکی را کاهش دهد و به دنبال آن وادادگی های دیگری را به دنبال داشته باشد. اصطکاک شناسی علم و فناوری برهم کنش سطوح در حال حرکت می یاشد و شامل مطالعه و کاربرد اصول اصطکاک، رفتگی و روانکاری است. ضریب اصطکاک سطح لاستیک را می توان با توجه به عوامل موثر آن که شامل بخش های چسبش، تغییر شکل (پسماند)، گرانرو و هم چسبی (پارگی) می باشد، بیان کرد. ضریب اصطکاک یکی از خواص کنترل کننده لاستیک در نوع رفتگی است. در حالت کلی رفتگی به سه نوع خستگی، سایشی، گوله ای شدن رخ می دهد. در عمل ترکیبی از سه شکل رفتگی اتفاق می افتد و مشخص کردن سهم هر یک از آنان در طول رفتگی مشکل است.شناخت رفتار اصطکاکی و سازوکار رفتگی لاستیک های ویژه آب بندی در تعیین عملکرد و عمر سرویس دهی آنها مهم است و همچنین درک عمیقتر این رفتارها می تواند به طراح کمک کند تا موادی با خواص مناسب برای کاربردهای مشخص در آب یندی انتخاب کند.