بررسی رویکرد والتر بنیامین به هنر عامه در تقابل با تیودور آدورنو

مطالعه فلسفی در باب هنرهای عامه، در دهه های اخیر موردتوجه قرارگرفته است. هنرهای عامه ای چون عکاسی و سینما، تجربه هنری برای نخستین بار برای توده های وسیع ممکن ساخت و هنر را از تعلق به طبقه اجتماعی خاص رها کرد. والتربنیامین به عنوان عضو حاشیه ای مکتب فرانکفورت به امکان گسترده و رهایی بخشی که در این تجربه جدید هنری نهفته است توجه می کند. او معتقد است در هنر عامه که مهم ترین خصوصیت آن در عصر حاضر بازتولید پذیری است، نیرویی نهفته که قادر است بر ضد سنت عمل کند تجربه هنری جدید دگرگون کننده مفهوم خود هنر است و منش آیینی را به نفع منش سیاسی و اجتماعی کنار می زند. ازنظر بنیامین هنرهایی چون عکاسی و سینما در عصر بازتولید پذیری سبب شدند که هاله تقدس از گرد آثار هنری رخت بربندد. این دیدگاه بنیامین باعث ایجاد مباحثه ای بین او و تیودور آدورنو دیگر عضو این مکتب گردید. او که در جهت مخالف دیدگاه بنیامین قرار دارد معتقد است که هنرهای عامه (که غالبا با اصطلاح «صنعت فرهنگ» از آن ها یاد می کند) عامدانه به قصد مردم فریبی و دادن توهم به مخاطبان تولید می شود؛ اما باید گفت که این رویکرد بنیامین که عمیقا متفاوت با رویکرد دیگر اعضای این مکتب است را می توان زمینه ساز زیبایی شناسی نوین دانست.