پروتکل مسیریابی انرژی کارا برای شبکه های بی سیم انرژی برداشت بدن

شبکه های بی سیم بدن، گونه ی خاصی از شبکه های حسگر بی سیم هستند که امروزه کاربردهای زیادی دارند. از جمله ی مهم ترین این کاربردها پایش سلامتی انسان است. پایش سلامتی با هدف بهبود خدمات سلامت انجام می شود. از مهم ترین چالش ها در این نوع شبکه ها، کارایی، توان عملیاتی بالا و طول عمر شبکه می باشد. از جمله روش های ممکن برای افزایش طول عمر شبکه های بی سیم بدن، استفاده از راه کار برداشت انرژی از بدن یا فعالیت بدنی است. در شبکه های با امکان برداشت انرژی، انرژی گره های حسگر به پایان نمی رسد، بلکه پس از رسیدن به یک حد آستانه، گره به حالت برداشت انرژی رفته و به صورت بلوکه در می آید و تا زمان رسیدن به حد انرژی مشخص، در عملیات شبکه شرکت نمی کند. در این مقاله، یک پروتکل مسیربابی انرژی برداشت برای بهبود کارایی شبکه های بی سیم بدن ارایه شده است. در شبکه ی پیشنهادی، گره های حسگر علایم حیاتی بدن، از قابلیت برداشت انرژی برخوردار هستند. در روش مسیریابی پیشنهادی از یک گره رابط برای انتقال داده ها از سایر گره های حسگر به چاهک استفاده شده است. زمانی که فاصله ی گره حسگر تا چاهک کمتر از فاصله ی گره حسگر تا گره رابط است، پروتکل پیشنهادی، برای ارسال داده ها از  مسیریابی تک گامه استفاده می کند. هم چنین، اگر نوع داده اضطراری تشخیص داده شود، برای ارسال آن از ارسال تک گامه، و در غیر این صورت از روش ارسال چندگامه استفاده خواهد شد. با هدف افزایش توان عملیاتی، گره ها در هنگام برداشت انرژی، به حالت بلوکه نمی روند، بلکه داده ها را به نزدیک ترین همسایه ی خود ارسال می کنند. پروتکل پیشنهادی توانسته در مقایسه با روش های پیشین، توان عملیاتی و طول عمر شبکه را بهبود بخشد و در سایر معیارهای کارایی، نسبت به روش های پیشین عمل کرد بهتری داشته باشد.