مطالعه بهبود ساختاری کالبدی - فضایی و تاثیر آن در فضای روحی و روانی (آسایش) مردم کرمانشاه

نبود برنامه ریزی دقیق برای بهبود ساختار کالیدی - فضایی در شهرها؛ ناآرامش روان و کیفیت زندگی شهروندان را به همراه می آورد که امروزه دولت ها و برنامه ریزان شهری می کوشند درمقابل این ناهمگنی، زندگی را در مناطق شهری بهبود بخشند. هدف پژوهش حاضر مطالعه بهبود ساختاری کالبدی - فضایی و تاثیر آن در فضای روحی و روانی مردم کرمانشاه است. برای جمع آوری پیشینه و مبانی نظری موضوع مورد مطالعه، از اسنادکتابخانه ای و مراجع اصیل مرتبط با موضوع موردپژوهش، استفاده شده است؛ همچنین به منظور سنجش افکار و نظرات کارشناسان پژوهش از روش پیمایشی به صورت پرسش نامه استفاده شده است. پس از مرحله نظرسنجی ها و ویرایش آن ها، نظرات مختلف دسته بندی و تجزیه و تحلیل شد. برای تحلیل داده های پژوهش از مدل ویکور فازی و تحلیل های رگرسیون خطی، تحلیل مسیر استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که شاخص های تاثیر وسایل حمل ونقل عمومی به صورت شبانه روزی، تاثیر ساماندهی عناصر تبلیغات محیطی و شهری، تاثیر بهسازی، ساماندهی و زیباسازی چشم اندازهای عمومی و خواناسازی نقاط عطف بصری و نشانه های شهری بیشترین ضریب فازی را به خود اختصاص داده اند که نقش پررنگی در ارتقاء سلامت روحی و روانی مردم شهری این منطقه دارد؛ همچنین؛ یافته های تحلیل آماری و مدل تحلیل مسیر نشان می دهد که بین متغیرهای مستقل (سن، جنس، تاهل، تحصیلات، شغل، درآمد و مدت سکونت) و متغیر وابسته (احساس آرامش روحی و روانی) ارتباط مثبت و معنی داری وجود دارد. نتایج کلی بیانگر آن است که تمامی شاخص ها رابطه معنی داری با یکدیگر دارند، ولی در شاخص مدت سکونت و سن و ارتباط آن با آرامش روحی و روانی رابطه معنی دار وجود ندارد.