ارائه مدلی به منظور ارتقاء صلاحیت حرفه ای مدیران آموزشی دانشگاه ها

انسان ارزشمند ترین و بزرگترین ثروت جامعه است بنابراین آموزش او امری حیاتی است. افراد شایسته قادر به استفاده از دانش، توانایی ها، مهارت ها، قابلیت ها و ویژگی های فردی، برای دستیابی به اهداف و استانداردهای مورد نیاز نقش ها و عملکردشان و در نتیجه بهبود مستمر سازمان برای مزیت رقابتی باشند. لذا شناسایی و ارتقاء مهارت، دانش و توانایی ها و خصیصه های فردی و شایستگی های آنان برای موفقیت سازمان ضروری و اجتناب ناپذیر است. محقق در این پژوهش به دنبال ارایه مدلی برای ارتقاء صلاحیت حرفه ای مدیران آموزشی دانشگاه ها می باشد.

روش این تحقیق از نظر هدف کاربردی است و به روش اکتشافی انجام شده است. نحوه گردآوری داده ها به روش کمی صورت گرفته است. در این پژوهش برای جمع آوری داده های مربوط به ادبیات و مبانی نظری، تدوین فرضیه ها و ارایه الگوی اولیه موضوع از روش های کتابخانه ای و همچنین پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است. برای توصیف داده ها از آمار توصیفی شامل فراوانی، درصد فراوانی، جدول توزیع فراوانی، ترسیم نمودارها و همچنین توصیف ویژگی های پاسخ دهندگان به پرسشنامه استفاده می گردد. و در تحلیل استنباطی به روش تحلیل عاملی، به تجزیه و تحلیل داده ها پرداخته خواهد شد. جامعه آماری 150 نفر و تعداد آزمودنی ها در این تحقیق شامل 107 نفر (مرد و زن) بوده است.

مولفه ها و شاخص های ارتقای صلاحیتهای حرفه ای مدیران آموزشی شامل ارزش، انگیزش، تکنولوژی و فناوری، مدیریتی، دانش، مهارت های میان فردی و ویژگی های شخصیتی می باشد که در زمینه کاهش شکاف و جلوگیری از انحراف در تصمیم گیری ها کمک بسیار شایانی نماید.

توجه ویژه مدیران ارشد دانشگاه جامع علمی- کاربردی به عوامل مهم مدیریتی، تکنولوژی و فناوری، ویژگی های شخصیتی و در نهایت مهارت های بین فردی، موجب می شود که بتوانند به اهداف و برنامه های خود در راستای ارتقاء صلاحیت حرفه ای مدیران آموزشی دست یابند.