اثرات دو فازی- سمی دیگوگسین بر کاردیومیوپاتی ناشی از دوکسوروبیسین: نقش بالقوه به عنوان یک شاخص سمیت حاد

هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات دیگوگسین بر خصوصیت الکتروفیزیولوژیک و مکانیکی قلب موش صحرایی نارسا شده بوسیله دوکسوروبیسین می باشد.

 جهت ایجاد نارسایی قلب، دوکسوروبیسین با دوزmg/kg  5 داخل صفاقی یکبار در هفته بمدت 3 هفته به موشهای صحرایی تزریق شد. بعد از 5 هفته بااندازه گیری پارامترهای الکتریکی، مکانیکی و تغییرات بافتی در 12 قلب جدا شده، از ایجاد نارسایی قلب اطمینان حاصل شد. با روش لانگهندروف خصوصیات مکانیکی و الکتریکی قلب در تماس 60 دقیقه ای با غلظت های مختلف دیگوگسین (µM 80- 1/0 (اندازه گیری شد.

اثرات دیگوگسین بر قلب نارسا دو فازی بود.  هم در غلظتهای کمتر از  µM 80  (فاز 1) و هم در غلظتهای بیشتر از  µM 80  (فاز 2) دیگوگسین فشار دیاستولی بطن چپ و RPP (حاصل ضرب ضربان قلب در فشار دیاستولی بطن چپ) را بطور فاحشی زیاد کرد. با این حال در فاز 2 موجب کاهش معنی دار جریان کرونر، ضربان قلب، فشار پیشرونده بطن چپ و برون ده قلب شد.

در قلب نارسا شده توسط دوکسوروبیسین، اثرات دیگوگسین با توجه به غلظت به شکل دو مرحله ای ظاهر می شود. تغییر پارامترهای الکتروفیزیولوژیک در فاز 2، می تواند بعنوان معیار مناسبی در پیش آگهی از اثرات دیگوگسین مورد استفاده قرار گیرد.