سازوکار های محیطی القاکننده ی درد نوروپاتیک

درد عصبی یا درد نوروپاتیک تجربه  حسی ناخوشآیندی است که اغلب به علت آسیب سلول های عصبی ایجاد می گردد. با توجه به دشواری های درمان درد نوروپاتیک، دانش مربوط به مکانیسم های القاء درد نوروپاتیک ممکن است راهگشا باشد، از این رو این مطالعه به مرور مکانیسم های محیطی دخیل در پاتوفیزیولوژی درد نوروپاتیک پرداخته است.

این پژوهش به بررسی مطالعات انجام شده در طول سال های 1999 تا 2017 در زمینه سازوکارهای محیطی القاء درد نوروپاتیک از پایگاه داده های پاب مد پرداخته است.

در این مقاله مروری، بسیاری از مکانیسم های محیطی دخیل در درد نوروپاتیک مورد توجه قرار گرفته است و گیرنده ها و کانال های یونی، فیزیولوژی سیناپسی درگیر در فرآیند درد همانند جوانه زنی جانبی و همچنین تنظیمات میانجیگرهای موثر در درد به ویژه در مطالعات درون تن بررسی شده است. به طورکلی حساس شدن گیرنده های درد، تغییر در بیان و فراوانی کانال های یونی گیرنده های درد، ایجاد جوانه های جانبی سلول های عصبی از جمله سازوکارهای محیطی القاء درد نوروپاتیک می باشند.  

با توجه به دشواری های تشخیص و درمان درد نوروپاتیک، روش های درمانی دارویی و غیردارویی و همچنین روش های درمانی ترکیبی بسیار حایز اهمیت هستند. از جمله روش های درمانی دارویی می توان به استفاده از داروهای ایفاکننده نقش آنتاگونیست گیرنده ها و کانال های درگیر در فرآیند درد از جمله داروهای بی حس کننده موضعی و اپیوییدها و از روش های درمانی غیردارویی نیز می توان به فیزیوتراپی، تحریک نخاع و روش های مدرن جراحی اشاره نمود. همچنین در این راستا می توان از ترکیبات دارویی با منبع طبیعی برای مهار سازوکارهای ذکر شده نیز استفاده نمود.