نقش حفاظتی سیلیمارین و فلاونوئید های آرتیشو (Cynara scolymus) در مقابل آپوپتوزیس نورون های حرکتی قطعات کشت شده نخاع موش های سوری بالغ

مرگ نورون‏های حرکتی در کشت قطعات نخاع از نوع آپوپتوزیس می‏باشد و استرس اکسیداتیو می‏ تواند یکی از مکانیسم‏های دخیل در این پدیده محسوب ‏شود. سیلیمارین به‏عنوان یک آنتی‏ اکسیدان قوی قادر است استرس اکسیداتیو را مهار نماید. با توجه به اینکه فلاونویید‏های آرتیشو منبع غنی از سیلیمارین می ‏باشند هدف از این پژوهش بررسی اثر سیلیمارین و فلاونویید‏های آرتیشو بر آپوپتوزیس نورون‏های حرکتی قطعات کشت شده نخاع موش بود.

 نخاع سینه‏ای موش‏های سوری ماده بالغ به قطعات 500 میکرونی بریده و این قطعات به 4 گروه تقسیم شدند: 1- قطعات لحظه صفر که بلافاصله فیکس شدند. 2- قطعات گروه کنترل که حلال سیلیمارین و فلاونویید‏ها را دریافت کردند. 3- قطعات تیمار شده با سیلیمارین (200 میکرو مولار) 4- قطعات تیمار شده با فلاونویید‏های استخراج شده از آرتیشو (10 میکروگرم بر میلی‏لیتر). قطعات گروه 2 تا 4 به ‏مدت 6 ساعت در محیط کشت نگه‏داری شدند. سپس قطعات کشت شده فیکس و پس از شستشو برش گیری شدند. جهت بررسی جنبه‏ های مورفولوژیکی آپوپتوزیس از رنگ آمیزی هوخست و پروپیدیوم آیوداید استفاده شد. جهت ارزیابی پراکسیداسیون لیپید و ظرفیت کل آنتی اکسیدانی در قطعات نخاع به ترتیب از سنجش مالون دی آلدهید (MDA) و قدرت آنتی اکسیدانی/ احیا کنندگی آهن سه ظرفیتی  (FRAP)استفاده شد.

 نورون‏های حرکتی قطعات نخاع کشت شده برای به ‏مدت 6 ساعت مشخصات مورفولوژیکی آپوپتوزیس شامل چروکیدگی سلول، متراکم شدن هسته و کروماتین را در مقایسه با نورون‏های لحظه صفر نشان دادند. در این زمان، میزان MDA  و FRAP در قطعات نخاع نسبت به قطعات لحظه صفر به ترتیب  افزایش و کاهش یافت. استفاده از سیلیمارین و فلاونویید‏های آرتیشو به ‏طور جداگانه پس از 6 ساعت، نسبت به گروه کنترل، توانست جنبه‏های مورفولوژیکی آپوپتوزیس را در نورون‏های حرکتی به تاخیر بیندازند و میزان MDA قطعات نخاع را کاهش دهد.

سیلیمارین و فلاونوییدهای آرتیشو با خاصیت آنتی ‏اکسیدانی خود توانستند آپوپتوزیس نورون‏های حرکتی قطعات کشت شده نخاع موش‏های بالغ را مهار نمایند.