اثرات محافظتی ملاتونین بر سمیت عصبی ناشی از مورفین در سلول های PC12

مورفین پتانسیل اعتیادآوری بالایی دارد و می تواند مورد سوء مصرف قرار گیرد. استفاده طولانی مدت مورفین اثرات جانبی زیادی دارد و از آن جمله می توان به سمیت عصبی، اختلال عصبی، استرس اکسیداتیو و آپوپتوز اشاره نمود. شواهد زیادی نشان داده است که ملاتونین اثرات آنتی اکسیداتیو و آنتی آپوپتوز دارد با این حال، اثرات آن بر سمیت عصبی ناشی از مورفین در سلول های PC12 مطالعه نشده است. این مطالعه به منظور بررسی نقش محافظتی ملاتونین بر سمیت عصبی ناشی از مورفین در سلول های PC12 انجام شد.

 سلول های PC12 به مدت 24 ساعت با غلظت های مختلف  ملاتونین (10، 25، 40 و50 میکرومولار) درمان شده و سپس به مدت 24 ساعت در معرض مورفین با غلظت 2/3 میلی مولار قرار گرفتند. زنده مانی سلول ها با استفاده از روش MTT اندازه گیری شد. اثرات آنتی اکسیدانی ملاتونین با ارزیابی میزان تولید گونه های فعال اکسیژن (ROS)، ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (TAP)، پراکسیداسیون لیپیدی  (LPO)و گروه های تیول  مورد بررسی قرار گرفت.

ملاتونین به طور قابل توجهی زنده مانی سلول های مواجه شده با مورفین را افزایش داد و سلول های PC12 را در برابر تولید بیش از اندازه گونه های فعال اکسیژن محافظت کرد. همچنین ملاتونین میزان TAP و گروه های تیول را افزایش و میزان LPO را کاهش داد.

 در سلول های PC12 ملاتونین می تواند با اثرات آنتی اکسیدانی، سمیت عصبی ناشی از مورفین را کاهش دهد.