اثر 12 هفته تمرین استقامتی زیربیشینه، بی تمرینی و آگونیست هورمون آزاد کننده گونادوتروپین بر غلظت سرمی عامل نکروزه کننده تومور در دختران مبتلا به بلوغ زودرس مرکزی

هدف از مطالعه حاضر بررسی تغییرات غلظت سرمی عامل نکروزه کننده تومور آلفا (TNF-α) پس از 12 هفته ورزش هوازی و مصرف آگونیست هورمون آزاد کننده گونادوتروپین GnRH) ) در دختران مبتلا به بلوغ زودرس مرکزی بود.

25 دختر 6 تا 8 سال دارای بلوغ زودرس بصورت تصادفی به سه گروه (دارو، ورزش، دارو + ورزش) تقسیم شدند. 10 دختر 6 تا 8 سال سالم (بدون بلوغ زودرس) بصورت تصادفی به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شدند. ابتدا نمونه خونی از همه آزمودنی ها تهیه و به روش الایزا سطح سرمی TNF-α اندازه گیری شد. سپس گروه های آزمایش هر هفته سه جلسه و هر جلسه 25 تا 75 دقیقه تمرین هوازی با شدت 45 تا 75 درصد حداکثر ضربان قلب و ماهانه یکبار مصرف آگونیست GnRH (هر چهار هفته 1 میلی لیتر) به صورت تزریق زیرجلدی به مدت 12 هفته انجام دادند. 24 ساعت پس از اتمام پروتکل تمرینی، مرحله دوم نمونه خونی جمع آوری گردید. مرحله سوم خونگیری پس از 4 هفته بی تمرینی جمع آوری شد.

آزمون تحلیل واریانس با اندازه های تکراری نشان داد سطح سرمی TNF-α، در گروه دارو اختلاف معناداری با سطوح اولیه نداشت (0/203= p). در گروه ورزش و گروه دارو + ورزش پس از انجام تمرین هوازی سطح سرمی TNF-α کاهش معناداری یافت (0/001 =p).  بی تمرینی منجر به بازگشت معنادار سطح سرمی TNF-α به سطوح اولیه شد (0/001 =p). در مقایسه بین گروهی، آزمون تحلیل واریانس نشان داد تنها بین گروه دارو و ورزش اختلاف معنادار وجود دارد.

مصرف GnRH به تنهایی تاثیری بر سطح سرمی TNF-α در دختران دارای بلوغ زودرس ندارد اما ورزش هوازی و همچنین ورزش توام با مصرف GnRH باعث کاهش سطوح سرمی TNF-α می شود. توقف ورزش هوازی باعث بازگشت میزان کاهش یافته TNF-α به سطح قبل از ورزش می گردد. فعالیت ورزشی با شدت متوسط که برای مدت طولانی و به طور منظم انجام می شود، به احتمال زیاد می تواند شاخص های التهابی در دختران مبتلا به بلوغ زودرس مرکزی را کاهش دهد.