بررسی بی هوشی ماهی کپور علفخوار با داروی پروپوفول و تاثر آن بر الکتروکاردیوگرام، گازهای خونی و pH خون

بررسی امکان استفاده از پروپوفول در بیهوشی ماهی کپور علفخوار و تاثیر آن بر فعالیت های الکتریکی قلب، گازهای خونی و pH خون.

مطالعه تجربی بر موجود زنده.

120 قطعه ماهی کپور علفخوار (آمور) با محدوده وزنی 1 -2 کیلوگرم که به ظاهر سالم بودند.

ماهیها به صورت تصادفی به 12 گروه 10 تایی تقسیم شدند. دو گروه به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. پنج گروه به ترتیب با مقادیر 2 ، 4 ، 6 ، 8 و 10 میلیگرم در لیتر پروپوفول به روش محلول در آب و پنج گروه با مقادیر 2 ، 4 ، 6 ، 8 و 10 میلیگرم در کیلوگرم به روش تزریق داخل وریدی بیهوش گردیدند. ماهیان هر گروه پس از بیهوشی و بعد از بهبودی از آب خارج شده و الکتروکاردیوگرام آنها ثبت و از شریان آیورت پشتی خونگیری می گردید.

در روش تزریقی این زمان به ترتیب 6,9 18 ،18 ،36 و 41 دقیقه بوده است. در روش غوطه وری بیشترین میزان اکسیژن شریانی در گروه 2 میلی گرم در لیتر بوده است که نسبت به گروه شاهد افزایش معنی داری را نشان می دهد. فشار اکسیژن شریانی در گروه 10 میلی گرم در لیتر نیز به طور معنی داری از گروه شاهد کمتر بوده است. فشار دی اکسید کربن و پ-اچ در گروه های مورد مطالعه و گروه شاهد نیز تفاوت معنی داری نشان نمی دهد. در روش تزریقی بیشترین میزان اکسیژن شریانی در گروه 2 میلی گرم در کیلوگرم و 10 میلی گرم در کیلوگرم بوده است. در روش تزریقی میزان دی اکسید کربن خون شریانی در میزان های 6 و 8 میلی گرم در کیلوگرم به طور معنی داری از گروه شاهد بیشتر بوده است اما پ-اچ خون و دیگر موارد مقایسه شده تفاوت معنی داری نداشته است. در گروه های بیهوشی متوسط ضربان قلب بطور معنی داری از گروه شاهد بیشتر بوده است و فاصله rr نیز کاهش معنی داری را نشان می دهد (0/05>p) اما در فواصل qt ، qrs و pr با گروه شاهد، تفاوت معنی دار نبوده است (0/05< p).

یافته های این مطالعه در بیهوشی ماهی به منظور جراحی ماهی، انجام عملیات تکثیر مصنوعی و بررسی های تشخیصی مورد استفاده قرار می گیرد.