طراحی مدل عوامل سازمانی موثر بر انتقال دانش با هدف کاهش مخاطرات محیطی در پروژه های صنعت نفت وگاز ایران

صنعت نفت وگاز تاثیر زیادی بر محیط زیست دارد و فرایندهای احداث و بهره برداری از پروژه های نفت وگاز از مهم ترین عوامل انسانی موثر بر محیط زیست است. پژوهش حاضر به بررسی عوامل موثر در انتقال دانش در سازمان ها به عنوان راهکاری برای کاهش مخاطرات محیطی در پروژه های صنعت نفت وگاز می پردازد. سازمان ها مهم ترین ارکان را در شکل دهی و جهت دهی رفتار کارکنان خود دارند و امروزه بسیاری از رفتارهای کارکنان منشا سازمانی دارد. با پیشرفت جوامع امروزی، مدیریت دانش بیش از پیش مورد توجه سازمان ها قرار گرفته است. در فرایند جریان دانش، انتقال دانش تاثیر بسزایی دارد. انتقال نادرست دانش در سازمان ها ممکن است به مخاطرات زیست محیطی و اجتماعی گسترده ای منجر شود. عوامل متعددی در انتقال دانش موثرند که یکی از تاثیرگذارترین آنها، شاخص های مربوط به سازمان است. تمرکز این پژوهش بر شناسایی عوامل سازمانی موثر در انتقال دانش است. رویکرد پژوهش حاضر کمی است و از راهبرد پژوهشی توصیفی نیز استفاده می کند. جامعه آماری، شرکت های فعال در حوزه نفت وگاز است و گردآوری داده ها به استفاده از مصاحبه و پرسشنامه انجام گرفته است. بررسی ها و تحلیل ها بیانگر یازده عامل تاثیرگذار در انتقال دانش در سازمان ها از جمله فرهنگ سازمانی، روابط سازمانی و سیستم پاداش است. همچنین براساس یافته ها، سازمان ها می توانند بستر خود را به منظور انتقال هرچه بیشتر دانش، با هدف کاهش مخاطرات زیستی در حین اجرای پروژه های صنعت نفت وگاز بهبود بخشند.