واکاوی فقهی حقوقی سازوکارهای ارتقای سلامت روحی و روانی کودکان

کودکان امانت الهی هستند که به دلیل کم توانی، ظرافت و آسیب پذیری، نهال وجودشان همواره در معرض آفت های گوناگونی است و هرگونه غفلت و بی مبالاتی، موجب ضعف و اختلال روحی و روانی آنان می شود؛ لیکن به مراقبت، حمایت و فراهم شدن شرایط مساعد و محیطی امن و مناسب برای رشد و شکوفایی نیاز دارند که بهره گیری از آموزه های شرعی و مقررات مطلوب می تواند نقش موثری در این میان ایفا نماید. بدین سان پژوهش کیفی پیش رو، با هدف حمایت از حقوق کودکان و بر مبنای اسناد فقهی و حقوقی، به تبیین و تحلیل سازوکارهای ارتقای سلامت روحی و روانی آنان می پردازد. یافته ها نشان می دهد که بر پایه ی شناخت شیوه ی صحیح فرزندپروری، نظیر فراهم نمودن زمینه های رشد شخصیت کودک، تلفیق حق هنر با محیط سالم آموزشی دوستدار کودک و تعدیل هیجانات کودک در پرتو بازی، شادی و سرگرمی با عنایت به رعایت اصل مصلحت اندیشی و خودداری از تبعیض و با لحاظ تفاوت های فردی از سوی والدین، مربیان و مراقبان، چگونگی رفتار صحیح با کودک نهادینه می شود و از هرگونه ناهنجاری و آسیب به روح و روان ایشان جلوگیری می شود. این مسئله در شریعت مقدس اسلام مورد تاکید واقع شده است، هرچند نیازمند تدوین و نهادینه شدن مقررات داخلی مطلوب تری می باشد؛ همان گونه که مقررات بین المللی نیز به رغم تعهدآور بودن در تامین حق سلامت روحی و روانی، از محتوایی قوی و ضمانت اجرایی پویا و کارآمد برخوردار نیست.