بررسی روانشناختی ارتباط جرم اضرار به غیر با سلامت معنوی

سلامت معنوی شکلی از تجربه معنوی انسان در دو چشم انداز مختلف است:  الف چشم انداز سلامت مذهبی که بر چگونگی درک افراد از سلامتی در زندگی معنویشان، هنگامی که با قدرتی بالاتر ارتباط دارند، متمرکز است، ب چشم انداز سلامت وجودی که بر نگرانیهای اجتماعی و روانی افراد متمرکز است. اصطلاح سلامت معنوی که نخستین بار در سال 1971م. توسط دیوید اومبرگ تحت عنوان بهزیستی معنوی وضع شد، بیش از همه بر بهزیستی شخصی فرد و ارتباط با خدای او تاکید دارد. این دو بعد در عین منفک بودن با هم تعامل و همپوشانی دارند و در مقابل،اضرار یعنی آنچه که موجب ضرر است و ممکن است علامت فقدان سلامت معنوی باشد، هدف از این پژوهش تبیین دورنمای وضعیت سلامت معنوی، به خصوص درجوامع علمی و فرهنگی و قشر فرهیخته ی جامعه  و به معنی اخص آن در بین افراد دانشگاهی متاثر از اضرار به غیر است. در این تحقیق علاوه بر مطالعات کتابخانه ای مرتبط، مطالعه ی میدانی با استفاده از پرسشنامه ی پایش شده انجام گرفته است و براساس یافته ها، حجم قابل توجه مراودات روزمره و سرعت بالای تبادل اطلاعات و کنش ها و نیز مدرن تر و فراوان تر شدن ابزارهای در دسترس بشر (اعم از ملموس و مجازی) بستر آسیب رسانی به افراد جامعه، برای کسانی که به نوعی دارای انگیزه اضرار به غیر هستند را بیش تر از پیش فراهم کرده و نیز بر اساس نتایج آزمون میدانی اضرار به غیر ارتباط معناداری با سلامت معنوی جامعه دارد.