بررسی رابطه تاب آوری و سلامت معنوی در مراقبین بیماران مبتلا به سرطان در مراحل انتهایی

با توجه به ماهیت ناتوان کننده ی بیماری سرطان که علاوه بر خود بیمار، مراقبین را نیز تحت تاثیر قرار می دهد، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه تاب آوری و سلامت معنوی در مراقبین بیماران مبتلا به سرطان در مراحل انتهایی انجام شد.

این پژوهش از نوع مقطعی همبستگی بوده که در آن 120 نفر از مراقبین بیماران مبتلا به سرطان مراحل انتهایی مراجعه کننده به مرکز پیشگیری و کنترل سرطان آلا (مکسا) در تهران از فروردین تا تیر 1397 به روش در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه سلامت معنوی پولوتزین و الیسون و تاب آوری کانر دیویدسون انجام گردید. در این پژوهش از روش های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش همزمان استفاده شد که به وسیله ی نرم افزار SPSS-22 و در سطح معنی داری 01/0 محاسبه شد.

 بین متغیرهای سلامت معنوی کل، سلامت مذهبی و سلامت وجودی با تاب آوری رابطه ی معنی دار وجود داشت که میزان این رابطه به ترتیب برابر با 61/0، 50/0 و 57/0 است. همچنین، متغیرهای سلامت مذهبی (372/3=T ،286/0=β)  و سلامت وجودی (022/5=T ،425/0=β)  قادر به پیش بینی تاب آوری بودند؛ به طوری که این دو متغیر مجموعا 39 درصد از واریانس متغیر تاب آوری را تبیین کردند.

براساس نتایج مطالعه، تاب آوری مراقبین بیماران مبتلا به سرطان مراحل پایانی به وسیله سلامت معنوی آن ها قابل پیش بینی بوده و در نتیجه بنظر میرسد می توان با فراهم کردن مراقبت های معنوی (مذهبی و وجودی) تاب آوری افراد را افزایش داد.