اثزبخشی زوج درمانی رفتاری در بهبود عملکرد ازدواج و کاهش تعارضات زناشویی در بین زوجین دارای عضو معتاد

هدف پژوهش حاضر تعیین تفاوت های مربوط به عملکرد ازدواج و تعارض زناشو یی در ب ین زوجین دارای عضو معتاد بوده است که به دنبال زوج درمانی رفتاری ایجاد شده اند . بد ین شهر مشهد (T.C) منظور 30 زوج (60 نفر) از بین مراجعه کنندگان مرکز اجتماع درمان مدار به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و به صورت تصادف ی در دو گروه آزما یش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش 12 جلسه 60 دقیقه ای زوج درمانی رفتاری به صورت هفتگ ی دریافت کردند، گروه کنترل هیچ مداخله مشخصی دریافت نکردند. در این پژوهش بر ای جمع آوری داده ها در دو مرحله پ یش آزمون و پس آزمون ، از پرسشنامه های عملکرد استفاده شد. نتایج آزمون آماری یومن ویتن ی(در (MCQ) و تعارضات زناشویی (MFAI) ازدواج مورد مقیاس ها با توزیع غیر نرمال) حاکی از تفاوت معنادار دو گروه کنترل و آزما یش در متغیر های عملکرد ازدواج و تعارضات زناشویی بود. مقایسه میانگین ها نشان داد که آموزش زوج درمانی رفتاری به طور معناداری بر بهبود عملکرد ازدواج و کاهش تعارضات زناشو یی را در عملکرد ازدواج و (P<0/ موثر بوده و زوج ین در گروه آزما یش افز ایش معنادار ی(05 را در تعارضات زناشویی نشان دادند. به طور کل ی نتا یج (P<0/ همچنین کاهش معناداری(05 پژوهش حاضر حاکی از آن است، زوج ین ی که زوج درمان ی رفتار ی دریافت کرده اند در مقایسه با زوجینی که ای ن درمان را در یافت نکرده اند از عملکرد ازدواج بهتر و تعارض زناشویی کمتری برخودار می باشند.