نگاه جامعه شناختی به اشعار فروغ فرخزاد

جامعه شناسی ادبیات، از نگرش های نوین به ادبیات است که می کوشد تفسیری علمی و عملی از آثار ادبی ارایه نماید به گونه ای که بتوان از آنها به مثابه انعکاسی از واقعیات جامعه در حل مسایل و حتی بحران های اجتماعی بهره برد؛ توجه به مسایل اجتماعی با انقلاب مشروطیت  به عنوان یکی از مولفه های شعری  مطرح شد و در شعر نو، توسط نیما و طرفدارانش به اوج رسید و در جریان «سمبولیسم اجتماعی» ادامه یافت. فروغ فرخزاد یکی از شاعران برجسته این جریان است که  در دوره دوم شاعری توجه ویژه ای به شعر اجتماعی نشان داده است. این پژوهش با هدف بررسی جامعه شناسی اشعار فرخزاد، کوشیده به شیوه تحلیلی - توصیفی دیدگاه جامعه شناختی او را نسبت به مسایل اجتماعی بررسی کند. نتایج تحقیق نشان داد: فرخزاد در شعرهای اجتماعی خود در برابر  مقوله های اجتماعی عصرش واکنش نشان داده و به عنوان یک منتقد توانست نابرابری های اجتماعی،تضادها،تباهی ها، استبداد، فقر و بی عدالتی و... را با نمادگرایی و طنزپردازی به بیانی طبیعی و تاثیرگذار بیان کند و تصویری واضح و واقعی از جامعه عصر پهلوی دوم ارایه نمود.