ساختار حقوقی حفاظت از تنوع زیستی و بهره برداری از منابع ژنتیکی اعماق دریاها

حفاظت و بهره برداری از منابع ژنتیکی مناطق دریایی خارج از صلاحیت ملی نیازمند ساختاری حقوقی است که به دلیل ناشناخته بودن در زمان تصویب کنوانسیون حقوق دریاها پیش بینی نشده است. کنوانسیون تنوع زیستی به منابع ژنتیکی دریایی در قلمرو سرزمینی دولت های عضو پرداخته است، در حالی که کنوانسیون حقوق دریاها برای بهره برداری از منابع ژنتیکی دریاهای آزاد و اعماق دریاها هیچ تصریحی ندارد. این نوشتار درصدد است تا نقش کنوانسیون تنوع زیستی و کنوانسیون حقوق دریاها در شکل گیری ساختار حقوقی آتی استخراج و بهره بردای از منابع ژنتیکی اعماق دریاها را بررسی تحلیلی نماید. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهند که شناسایی منابع ژنتیکی در کنوانسیون تنوع زیستی از یک طرف و شناسایی رژیم میراث مشترک بشریت در کنوانسیون حقوق دریاها از طرف دیگر می توانند الگویی مناسب برای پیش بینی ساختار حقوقی حفاظت از تنوع زیستی و بهره برداری از منابع ژنتیکی اعماق دریاها در قالب موافقت نامه اجرایی باشند.