اثربخشی برنامه پیشگیری و بهبود رابطه مبتنی بر رویکرد تلفیقی گاتمن و گلاسر بر عشق، احترام و صمیمیت زناشویی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر برنامه پیشگیری و بهبود رابطه مبتنی بر رویکرد تلفیقی گاتمن و گلاسر بر عشق، احترام و صمیمت زناشویی بود. روش این مطالعه، نیمه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه زوجین (127 زوج) مراجعه کننده به مراکز بهداشت و درمان شهر یزد بود که از این میان 14 زوج (28 نفر) داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (7 زوج) گواه (7 زوج) جایگزین شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های عشق و احترام گاتمن (GLRS) و صمیمیت والکر و تامسون (WTI) بود که در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون اجرا شد. متغیر مستقل در 9 جلسه 120 دقیقه ای در گروه آزمایش اجرا شد (هر هفته یک جلسه)، داده ها به روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره Mancova)) مورد بررسی آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد برنامه ی پیشگیری و بهبود رابطه، مبتنی بر رویکرد تلفیقی گاتمن و گلاسر بر بهبود عشق، احترام و صمیمت زوجین به صورت معناداری موثر است (005/0<p). بنابراین، استفاده از این برنامه به عنوان یک رویکرد پیشگیری کننده از مشکلات زوجین پیشنهاد می شود.