بررسی سبکی و محتوایی حماسه دینی«حمله حیدری» اثر باذل مشهدی

حمله حیدری، یکی از منظومه های حماسی است که باذل مشهدی آنرا به تاسی از شاهنامه فردوسی سروده است.این منظومه اثری تاریخی- دینی است که مضمون اصلی آن روایت داستان زندگی حضرت محمد (ص) و جنگهای او، بیان قهرمانی های علی (ع) و معجزات و کرامات آنها، رخدادهای تاریخی مربوط به صدر اسلام و ثبت شده در کتب سیر و تاریخ است، در حقیقت جنبه تاریخی اثر کاملا مشهود است و تاریخ زمینه ای برای پیوند حوادث تاریخی و گاه خارق العاده شده است. هدف سراینده هدفی اعتقادی و دینی است. در این مقاله که به روش کتابخانه ای و به شیوه توصیفی-تحلیلی نوشته شده است به بررسی سبک شناسی این اثر پرداخته ایم. هدف اصلی این مقاله بررسی و تعیین ویژگیهای سبکی در حمله حیدری است. نتایج تحقیق نشان میدهد که انتخاب بحر متقارب به علت ازدیاد هجاهای بلند و ختم شدن به رکن مقصور ، باعث نزدیکی به اسلوب زبان حماسی شده است. تکرار واج ، واژه، تخفیف کلمات و جناس،باعث افزایش موسیقی درونی این منظومه شده است.ساختار سبکی واژه ها آمیزه ای از زبان غنایی،دینی و حماسی به وجود آورده است که با منطق سبک حماسی ناسازگار است و تقدیم فعل، به کار بردن جمله واره های خاص شاهنامه و مطابقت صفت و موصوف از ویژگی های نحوی کلام اوست. مختصات ادبی کلام باذل، بیشتر بر تقلید استوار است؛ بیشترین نوع تشبیهات حسی به حسی است که با فضای حماسی اثر مطابقت دارد.استعاره ها بیشتر مکنیه اند و غیر حماسی؛کنایه هابیشترعامیانه و محاوره ای است و روح حماسی ندارد.