ارزیابی خطر زمینلرزه گسلش در منطقه کرمان رفسنجان (جنوب خاور ایران)

منطقه مورد بررسی دارای شواهد ریخت زمین ساختی است که به خوبی به همراه رخدادهای لرزه ای،  بازگوکننده فعالیت جوان زمین ساختی می باشد. در این مطالعه گسل های موجود بر پایه شواهد زمین شناختی و لرزه ای رده بندی شده اند، که با استناد به آنها، نقش هر دسته یا سامانه گسلی، در لرزه خیزی و اهمیت آن در برآورد خطر لرزه ای، آشکار گردیده است. مطالعات نو زمین ساختی و ریخت زمین ساختی این مطالعه، وجود گسل های بسیار جنبایی را نشان می دهد که تاکنون فعالیت حال حاضر تعدادی از آنها گزارش نشده است. گسل های زمینلرزه ای فعال شناسایی شده، رسوبات کواترنر را قطع کرده اند و تعدادی از آنها مسبب زمین لرزه دستگاهی بوده اند. براساس نقشه بدست آمده از میزان پراکندگی شکستگی ها در منطقه، بیشترین میزان شکستگی  در بخش های جنوبی گسل کوهبنان و شاخه های فرعی آن، پایانه شمالی گسل گوک و پایانه جنوبی گسل نایبند، در امتداد گسل جرجاک و بردسیر دیده می شود. این میزان شکستگی مرتبط با پهنه های گسلی برشی و فشاری موجود در منطقه هستند که با زمین لرزه های کوچک و بزرگ زیادی همراه می باشند.