مطالعه و تحلیل اثرات سرمایه اجتماعی بر بهبود تاب آوری روستاییان پیرامون مدیریت بحران زلزله؛ مطالعه موردی: دهستان ازومدل شمالی، شهرستان ورزقان

تاب آوری به مثابه ظرفیت افراد، خانوار، اجتماع یا سیستم در پاسخ به شوک های ناشی از مخاطرات طبیعی و انسانی در طول زمان است و به طور جدی ریسک های ناشی از بحران زلزله را تقلیل و تخیف می دهد و این اقدامات به تحقق رشد و توسعه بیش از نگهداشت صرف پایداری مساعدت می کند. هدف این مقاله مطالعه و تحلیل اثرات سرمایه اجتماعی در بهبود تاب آوری روستاییان پیرامون مدیریت بحران زلزله در مناطق روستایی شهرستان ورزقان می باشد. این تحقیق از لحاظ هدف توسعه ای، و از لحاظ ماهیت، پیمایشی و نیز از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل همه روستاهای آسیب دیده دهستان ازومدل شمالی و خانوارهای ساکن در این روستاها است. در این تحقیق روش گرد آوری داده ها برای پاسخ گویی به سیوالات تحقیق، به دو صورت اسنادی (داده های ثانویه) و پیمایشی (داده های اولیه) و ابزار مورد استفاده در روش پیمایشی پرسش نامه و مصاحبه بوده است. روایی صوری پرسش نامه توسط پانل متخصصان مورد تایید قرار گرفت. مطالعه راهنما در منطقه مشابه جامعه آماری با تعداد 30 پرسش نامه صورت گرفت و با داده های کسب شده و استفاده از فرمول ویژه آلفای کرونباخ در نرم افزار SPSS، پایایی بخش های مختلف پرسش نامه تحقیق 72 /0 الی 88/0 بدست آمد. هم چنین، یافته های استنباطی تحقیق نشان داد که به جز دو متغیر میزان انسجام اجتماعی و رضایتمندی بین تمامی متغیرهای تحقیق با بهبود تاب آوری روستاییان در مناطق روستایی شهرستان ورزقان رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد و در خاتمه، با توجه به تحلیل نتایج پیشنهادات کاربردی ارایه شده است.