هوش مصنوعی و تاثیر آن بر امنیت و روابط بین الملل

اثرگذاری برخی از علوم و فناوری های جدید بر حوزه علوم انسانی همزمان با پیشرفت سریع آنها درحال افزایش است. یکی از این حوزه های جدید علمی هوش مصنوعی است که بی توجهی به نقش آفرینی آن در عرصه هایی همچون روابط و امنیت بین الملل چه بسا کشور را دچار خسران کند. نحوه استفاده دولت ها از هوش مصنوعی پیامدهای مهمی برای حوزه روابط بین الملل خواهد داشت و اگر دولتی در این حوزه از قدرتی نامتعارف برخوردار باشد، می تواند از این طریق به چنان توانی دست یابد که موجودیت دیگر کشورها را تهدید کند؛ برای مثال، می توان به استفاده از هوش مصنوعی برای طراحی و تولید سلاح های خودران و بدون نیاز به هدایت و کنترل سربازان و نیروهای مسلح اشاره کرد. امروزه برخی نهادهای بین المللی و نیز رژیم ها، پیمان ها و عهدنامه های جهانی به منظور کمک به خلع سلاح، جلوگیری از تکثیر سلاح های کشتار جمعی، میانجی گری بین المللی و غیره طراحی شده اند که متناسب با شرایط فناورانه جهان در قرن بیستم بوده و هم پای تحولات علمی دنیا به پیش نیامده اند؛ لذا این سازکارها در عصر حاکمیت هوش مصنوعی عملا کارآیی و تاثیر خود را که تا پیش از این نیز چندان قابل توجه نبوده است ازدست خواهند داد. نبردهای مبتنی بر استفاده از سلاح های هوش مصنوعی محدود به حوزه های فیزیکی نخواهند بود و به دشوارتر شدن و مرگبارتر شدن درگیری های سایبری و حتی جنگ رسانه ای نیز می انجامند؛ در درحال حاضر، شواهدی دال بر توجه جدی به آثار مهم این فناوری نوظهور بر مقوله های مرتبط با علوم انسانی در کشور مشاهده نمی شود. در این شرایط ضروری است یک ستاد مرکزی یا مرکز فرماندهی با اختیارات گسترده و در سطوح عالی تصمیم گیری، برای مشخص کردن استراتژی و سیاست نظام در برخورد با مقوله هوش مصنوعی در حوزه های مرتبط با علوم انسانی تشکیل شود.