توصیه های روان شناختی و مدیریتی در مواجهه با ویروس کرونا

از دیدگاه سازمان بهداشت جهانی، وقفه جدی و ناگهانی در کارکرد جامعه که باعث خسارات سنگین محیطی، مالی یا جانی می شود و جبران آسیب از توانایی مردم آسیب دیده و منابع داخلی آن ها خارج می شود را بلا گویند. ایران کشوری حادثه خیز است و امکان وقوع سی حادثه غیرمترقبه از چهل حادثه طبیعی در آن وجود دارد. در اینگونه حوادث، اغلب مسایل روانی و اجتماعی مورد غفلت قرار می گیرند. این پژوهش با هدف ارایه توصیه های روان شناختی و مدیریتی در رابطه با ویروس کرونا صورت گرفته است.

مطالعه حاضر مروری و نیز بازتاب تجارب نویسنده از همه گیری COVID-19 و بحران های اخیر در جامعه ایران است.

در ارتباط با حادثه جدید همه گیری ویروس کووید-19 یا ویروس کرونا، استرس و اضطراب ناشی ازآن سیستم ایمنی بدن را ضعیف نموده و آسیب پذیری فرد را برای ابتلا به بیماری های ویروسی از جمله کرونا و همچنین بیماری های روان تنی شامل بیماری های گوارشی، قلبی، ریوی، کلیوی، ناراحتی های تنفسی و غیره را افزایش می دهد. همچنین آسیب پذیری برای ابتلا به اختلالات روانی مانند فوبیا، وسواسی جبری، اضطراب منتشر، حمله پانیک، افسردگی، اختلال استرس پس از سانحه، عود و یا تشدید اختلالات روانی بیشتر می شود. بنابراین به نظر می رسد باید به صورت جدی به جنبه هایی روان شناختی موضوع پرداخته شود. توصیه های کلی شامل موارد زیر می باشند: حفظ آرامش و خونسردی، در نظر گرفتن «روان شناسی مثبت» در اعمال و رفتار خود، روان شناسی مثبت شاخصه ها و مولفه هایی دارد که شامل نگاه خوش بینانه، نگاه امیدوارانه، نگاه خوداتکایی (خودمراقبتی) و رفتار تاب آورانه است.

با توجه به مولفه های فوق، می توان نقش هایی را برای گروه های مختلف در نظر گرفت که شامل «نقش ها و مسئولیت های «حاکمیت»، «دستگاه متولی»، «رسانه ها و «آحاد مردم» از بعد روانی است. در امر مدیریت بلایا، لازم است همه دستگاه های حاکمیتی و درگیر و سازمان های غیردولتی وظایف خود را به درستی انجام دهند، مردم باید مشارکتی آگاهانه داشته باشند، نیروهای انتظامی در تامین امنیت جامعه، رسانه ها در اطلاع رسانی درست و هماهنگ با ستاد مدیریت بحران، موسسات پژوهشی با رصد علمی موضوع، نهادهای فرهنگی، مذهبی وروانی اجتماعی در کمک به سازگاری آسیب دیدگان برای پشت سرگذاشتن این بحران کمک کنند.