رابطه بین بهره گیری از مهارت های خودتنظیمی و خودشکوفایی تحصیلی با پدیدار سازی برنامه درسی استارتاپ ساز ادراک شده در مدرسه کارآفرین

هدف تحقیق حاضر، تعیین رابطه بین بهره گیری از مهارت های خودتنظیمی و خودشکوفایی تحصیلی و پدیدارسازی برنامه درسی استارتاپ ساز در مدرسه کارآفرین با واسطه گری درگیری تحصیلی بوده است. برنامه درسی استارتاپ ساز، برنامه ای است که ذهنیت دانش آموزان را به گونه ای پرورش دهد که بتوانند کسب و کار های نوبنیادی را راه اندازی کنند.روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری کلیه معلمان دوره دوم متوسطه شهر اصفهان به تعداد 3537 نفر در سال تحصیلی 97-1396 بوده است. شیوه نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای بوده که بر اساس فرمول حجم نمونه کوکران و بطور تصادفی تعداد 347  نفر برای تحقیق انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل چهار دسته پرسشنامه بوده است که عبارتنداز: 1.پرسشنامه خودتنظیمی تحصیلی (سواری و عرب زاده، 1392)، 2.پرسشنامه خودشکوفایی تحصیلی (رضوانی منفرد و شفیع پور مطلق، 1395) 3.پرسشنامه درگیری تحصیلی دانش آموز (فردریکس، 2004) و 4. پرسشنامه محقق ساخته برنامه درسی استارتاپ ساز ادراک شده. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از دو سطح آمار توصیفی (فراوانی، میانگین، درصد) و آمار استنباطی (آزمونهای کالموگروف-اسمیرنف و شاپیرو ویلک، همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه گام به گام و مدل معادله ساختاری) استفاده شده است. بطورکلی نتایج تحقیق نشان داد، بین خودتنظیمی و خودشکوفایی تحصیلی و پدیدارسازی برنامه درسی استارتاپ ساز در مدرسه کارآفرین در سطح 05/0>P رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نیز نتایج نشان داد، مدل تجربی پیشنهادی تحقیق از برازش مطلوبی برخوردار بوده است.