اثر هیومیک اسید بر رشد، عملکرد و برخی پارامترهای فیزیولوژیک گندم (Triticum aestivum L.) تحت تنش شوری

تنش شوری یکی از مهم ترین تنش های محیطی است که سبب کاهش رشد و عملکرد گیاهان در سراسر دنیا می شود. در این آزمایش اثر اسید هیومیک بر رشد و برخی پاسخ های فیزیولوژیکی گیاه گندم تحت تنش شوری در یک آزمایش گلدانی مورد ارزیابی قرارگرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سطوح شوری و اسید هیومیک به عنوان فاکتورهای اصلی در سال 1395-1396 در دانشگاه ایلام انجام گرفت. تیمارها شامل چهار سطح تنش شوری شامل بدون تنش شوری (آبیاری با آب مقطر) و 4، 8 و 12 دسی زیمنس بر متر NaCl و چهار غلظت اسید هیومیک شامل صفر (به عنوان شاهد)، 50، 100 و 150 میلی گرم در لیتر بودند. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد که اسید هیومیک تاثیر معنی داری بر صفات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی گندم تحت تنش شوری داشت. تنش شوری تاثیر منفی بر رشد و عملکرد گیاه گذاشت. در شرایط تنش شوری، پارامترهای رشد و اجزای عملکرد، محتوای کلروفیل و رطوبت نسبی کاهش ولی فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان کاتالاز، پر اکسیداز و همچنین نشت یونی افزایش یافت. کاربرد اسید هیومیک سبب افزایش معنی دار پارامترهای رشد، عملکرد،  کلروفیل، فعالیت آنزیم های کاتالاز، پراکسیداز و کاهش معنی دار نشت یونی شد. با افزایش غلظت اسید هیومیک، اثربخشی آن افزایش یافت به طوری که بالاترین تاثیر در غلظت 150 میلی گرم در لیتر مشاهده شد. به طور کلی نتایج نشان داد که کاربرد هیومیک اسید با تاثیر بر فرآیندهای فیزیولوژیکی گیاه تا حدی می تواند آثار شوری بر گندم را کاهش دهد.