تاثیر روش های مربی گری بر رفتار کارآفرینانه کارآفرینان نوپا در مراکز شتاب‎ دهی

تغییر رفتار، توانایی افراد در دستیابی به اهدافشان را تسهیل می کند. مداخله برای تغییر رفتار افراد عموما از طریق آموزش های مختلف حاصل می شود. با رشد استفاده از نظام مربی گری در مراکز شتاب دهی، این سوال مطرح می شود که آیا روش های مورد استفاده مربیان می تواند بر روی تغییر رفتار کارآفرینان نوپا اثرگذار باشد و رفتار آن ها را در جهت کارآفرینانه تر شدن تغییر دهد؟ در این مقاله، تلاش شده تا به این پرسش با استفاده از روش شبه آزمایشی جهت بررسی تغییر رفتار کارآفرینان نوپا پاسخ داده شود. به این منظور، 18 مرکز شتاب دهی در استان تهران انتخاب شدکه به ترتیب 188 و 114 کارآفرین نوپا در ابتدا و انتهای دوره شتاب دهی این مراکز به عنوان نمونه آماری مشارکت داشته اند. نتایج به دست آمده از داده های پرسشنامه بسته-پاسخ و برگرفته از ادبیات پژوهش و همچنین آزمون تی-زوجی نشانگر آن است که رفتارکارآفرینانه کارآفرینان نوپا در طی دوره شتاب دهی کارآفرینانه تر می شود. بعلاوه بر اساس نتایج آزمون رگرسیون مشخص شد، این تغییر رفتار در نتیجه روش های آموزش محور، رابطه محور و تجربه محور مورد استفاده مربیان حاضر در این مراکز بوده و میزان اثرگذاری روش های مذکور به ترتیب 278/0، 55/0 و 211/0 است. بنابراین روش های مربی گری بر تغییر رفتار کارآفرینان نوپا اثرگذار است و در این میان، روش های رابطه محور مربیان می توانند شدت اثرگذاری بیشتری را نسبت به روش های آموزش محور و تجربه محور بر روی کارآفرینان نوپا داشته باشند.