بازگشت اسطوره در دو رمان قرن 20 فرانسه: مطالعه مقابله ای بیش-متنیت و پیش-متنیت در آثار میشل تورنیه و آلن رب گری یه

اسطوره همانند یک داستان تعریف می شود که ریشه در هویت هر فرهنگی دارد و بر باورهای بشری، هویت فردی یا جمعی با ویژگی ملی-اجتماعی و جهان شمولی تکیه می کند. همچنین در اسطوره ها از آرزوها، اعتقادات، ارزش ها و داستان های مبارزه خیر و شر، خودی و دیگری و نکات پندآموز دیگر سخن به میان می آید. از سوی دیگر، اسطوره از اهمیت هستی شناسانه برخوردار است، به همین دلیل پژوهشگران با تحلیل اسطوره ها به مطالعه تکامل ذهن آدمی و چگونگی اندیشیدن او و "در جهان بودگی"اش می پردازند. پس پژوهش اسطوره می تواند امری تکوینی و تداوم یافته تعریف شود که از دغدغه های انسان باستان و انسان معاصر می گوید یعنی اگر اسطوره سازی یکی از قابلیت های ذهن انسان است و امکان آفرینش اسطوره های جدید را پدید می آورد، اسطوره پژوهی هم پرده از بازیافت های اسطوره های کهن برمی دارد. ادبیات نیز نقش بسزایی در انتقال اسطوره دارد چون هر دو، ریشه در تخیل و خلاقیت بشری دارند. خوانش اسطوره ها در گونه های ادبی مختلف حماسی و غنایی و در نمایش و رمان صورت می پذیرد. این جستار به بررسی مقابله ای بازیافت امروزی اسطوره کهن در دو رمان از میشل تورنیه با عناوین جمعه یا کرانه های اقیانوس آرام و جمعه یا زندگی وحشی می پردازد. همچنین، اسطوره اودیپ را در دو رمان رب گری یه با نام پاک کن ها و ازسرگیری با اصل اثر سوفوکل از دیدگاه بینامتنی ژونتی مقایسه می کند.