اثر تیمار طول شاخه بریده بر عمر گلجایی و روابط آبی گل رز رقم ’بینگو وایت‘

یکی از فاکتورهای مهم در کنترل کیفیت محصولات گل های تازه، طول شاخه است که تعیین کننده مهم عملکرد شاخه بریده بوده و درجه بندی و بازاررسانی بسیاری از گل های شاخه بریده مانند رز بر اساس طول شاخه است.  هدف این مطالعه بررسی تیمار طول های مختلف شاخه بریده و محلول ساکارز بر عمر گل جایی و تعادل آبی گل رز رقم ’بینگو وایت‘ بود. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با چهار سطح مختلف طول شاخه (25، 35، 45 و 55 سانتی متر) و دو سطح ساکارز (صفر و دو درصد) همراه با هیپوکلریت سدیم با غلظت 50 میلی گرم در لیتر در سه تکرار، در دمای 2± 23 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 5 ± 65 درصد و شدت نور 12 میکرومول برمترمربع در ثانیه (لامپ های فلورسنت سفید خنک) با 12 ساعت روشنایی تا پایان عمر گلجایی انجام شد. در این آزمایش پارامترهای کیفی و کمی مختلفی از قبیل: عمرگلجایی، پتانسیل آب برگ و گل، نشت یونی برگ و گلبرگ، پایداری غشا سلول های برگ و گلبرگ و هدایت روزنه ای برگ مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که، بیشترین عمر گلجایی (17 روز) در کمترین  تیمار طول شاخه (25 سانتی متر) در محلول گلجایی حاوی ساکارز دو درصد  و کمترین عمر گلجایی (10 روز) در بزرگترین طول شاخه (55 سانتی متر) به طور معنی داری (0/01>P) مشاهده شد. کمترین میزان نشت یونی برگ و گلبرگ به طور معنی داری (0/05 <P) در کوتاه ترین طول شاخه (25 سانتی متر) مشاهده شد، اگرچه تفاوت معنی داری بین سایر سطوح طول شاخه شامل  35 و 45 سانتی متر با سطح 25 سانتی متر وجود نداشت. کمترین میزان شاخص پایداری غشا سلولی به شکل معنی داری (0/05 <P) در بیشترین طول شاخه (55 سانتی متر) در مقایسه با سایر طول های شاخه بود.  بیشترین میزان پتانسیل آب برگ و گل  به صورت معنی داری (0/01 <P) در تیمار 35 سانتی متر طول شاخه در مقایسه با سایر طول ها مشاهده گردید. هدایت روزنه ای برگ در طول زمان کاهش یافت و تحت تاثیر تیمار طول شاخه به شکل معنی داری قرار نگرفت. کمترین میزان پایداری غشا برگ و گلبرگ در طول ساقه 55 سانتی متر مشاهده شد و بین سایر طول ها اختلاف معنی داری وجود نداشت. هدایت روزنه ای در طول زمان کاهش یافت و تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت. به طور کلی نتایج  ما نشان داد که، تیمار طول کوتاه تر شاخه (25 سانتی متر) و محلول ساکارز 2 درصد نه تنها بیشترین تاثیر را بر افزایش عمرگلجایی داشت بلکه باعث بهتر شدن وضعیت آبی، کاهش نشت یونی و افزایش پایداری غشا سلولی گلبرگ شد.