بررسی تاثیر بخش صنعت بر کاهش فقر در کل استان‌های ایران

در این پژوهش، تاثیر بخش صنعت بر کاهش فقر در کل استان های ایران بررسی می‏ شود. بدین منظور، ابتدا شاخص شدت فقر در مناطق شهری استان های کشور اندازه گیری می‏ شود، سپس ارزش ‏افزوده فعالیت های صنعتی ده نفر کارکن و بیش‏تر در سطح کدهای دو رقمی ISIC جمع‏ آوری می‏ شود. در نهایت، با استفاده از الگوی خودتوضیح‏ برداری پانلی (Panel-VAR)، اثرهای بخش صنعت بر فقر در کل استان های کشور در دوره 1383 تا 1394 ارزیابی می‏ شود. نتایج پژوهش بیانگر این واقعیت است که در استان هایی با بهره وری بالای کارگاه های صنعتی، شدت فقر مقدار پایینی دارد. از این‏رو، در سطح بهره وری بالای کارگاه های صنعتی، بین بخش صنعت و فقر رابطه معناداری وجود دارد. همچنین، نتایج حاکی از آن است که در رابطه علی، فقر علیت گرنجری رشد بخش صنعت نیست، شوک ارزش ‏افزوده فعالیت های صنعتی بر فقر در لحظه وقوع شوک اثری ندارد، و این‏که در تجزیه واریانس، ارزش‏ افزوده فعالیت های صنعتی، شدت فقر شهری را کم‏تر توضیح می دهد. بنابراین، نتایج حاصل از کاربرد رویکرد خودتوضیح ‏برداری پانلی بیانگر اثرهای اندک ارزش ‏افزوده فعالیت های صنعتی با ده نفر کارکن و بیش‏تر بر شدت فقر شهری است. با توجه به نتایج به‏ دست‏ آمده، این پژوهش دارای راهکارهای اجرایی و پژوهشی است.