نقش شوخ طبعی در امیدواری و رشد پس از آسیب مبتلایان به سرطان خون

روند بروز افزایشی سرطان خون یکی از مشکلات علم پزشکی مدرن است. افراد با دریافت تشخیص سرطان، نیازمند حفظ امیدواری در طول فرآیند درمان می باشند و هم چنین تشخیص سرطان گاهی اوقات منجر به رشد پس از آسیب می شود. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش شوخ طبعی در امیدواری و رشد پس از آسیب مبتلایان به سرطان خون در شهر زاهدان بود.
این پژوهش توصیفی-همبستگی بود در بیمارستان حضرت علی (ع) شهر زاهدان در سال 1394 انجام شد. نمونه شامل 70 بیمار بود که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه های شوخ طبعی خشوعی و همکاران، امیدواری اشنایدر و همکاران و رشد پس از آسیب تدسچی و کالهون بود. برای تجزیه و تحلیل رابطه بین متغیرها و پیش بینی تغییرات امیدواری و رشد پس از آسیب، روش های همبستگی و تحلیل رگرسیون گام به گام مورد استفاده قرار گرفت.
نتایج پژوهش نشان داد که بین نمره کلی فرد در مقیاس شوخ طبعی (37/0= r و 01/0>P) و بعد لذت از شوخی (34/0= r و 01/0>P) و شوخ طبعی در شرایط استرس آور (28/0= r و 05/0>P) با امیدواری رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد. نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد که نمره کلی مقیاس شوخ طبعی به طور معنی داری امیدواری را پیش بینی می کند (37/0= β و 01/0>P)، نتیجه دیگر این بود که بین نمره کلی شوخ طبعی و رشد پس از آسیب رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد (46/0= r و 001/0>P) و نتایج رگرسیون نشان داد که نمره کلی شوخ طبعی به طور معنی داری رشد پس از آسیب را پیش بینی می کند (46/0= β و 01/0>P).
یافته های این پژوهش موید نقش پیش بینی کنندگی شوخ طبعی در امیدواری و رشد پس از آسیب مبتلایان به سرطان خون می باشد.