تعیین کننده های انگیزشی تغییر زبان در کلاسهای آموزش زبان انگلیسی بعنوان زبان خارجی در ایران

تغییر زبان، یک موضوع مهم در حوزه زبانشناختی-اجتماعی، از زمانهای گذشته در تحقیقات مرتبط با جوامع دو زبانه و چند زبانه مورد توجه قرار گرفته است. این پدیده جالب برای اولین بار توسط هوگن (1956) مطرح شد و بعدها گروسجان (1982) این پدیده را تغییر زبان نام گذاری و تعریف نمود. علیرغم اینکه تغییر زبان در موقعیتهای دوزبانه و چند زبانه اجنتاب ناپذیر است، اما نقش و تعیین کننده های انگیزشی آن در کلاسهای زبان بعضی اوقات نادیده گرفته می شود. هدف مقاله پیش رو تحقیق درباره عوامل انگیزشی تغییر زبان در کلاسهای آموزش زبان انگلیسی بعنوان زبان خارجی است. در این تحقیق 400 شرکت کننده شامل 374 نفر زبان آموز، 26 نفر مدرس مشارکت داشته اند. داده ها از طریق پرسشنامه، چک لیست نظارت، و سوالات مصاحبه ای، که همگی بر مبنای چارچوبهای هایمز (1986)، پاپلک (1980)، مایرز-اسکاتن (1989)، بلوم و گمپرز (1972)، گمپرز (1982) طراحی شده اند، جمع آوری شده و توسط نرم افزار SPSS ورژن 20 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها حاکی از آنست که کمک به شنونده برای فهمیدن بهتر، شفاف سازی، و بررسی درک مخاطب از مهمترین عوامل انگیزشی استفاده از تغییر زبان در کلاس است.