قضایای پیکانی (برداری) در محیط فازی

در این مقاله، ایده اصلی بررسی روش Arrovian در زمینه فازی، توجه به گسترشهای متفاوت از مدل پیکانی کلاسیک، ناشی از انتخاب اجتماعی (Choice Social)ریاضی، به منظور تجمیع اولویتهایی است که نماینده ها روی مجموعه ای از گزینه ها تعریف میکنند. مجموعه ی وسیعی از گسترش ها موجودند. برخی از آنها مانند مدل کلاسیکی Arrovian به یک قضیه ناممکن منجر می شوند. اما بقیه به نتایج ممکن منجر میشوند. ما زمینه های اصلی را که به امکان ناپذیری منجر می شوند پیگیری میکنیم. در این بررسی، مثالهای بیانگری ظاهر میشوند. یکی از آنها متناظر با یک نتیجه ناممکن است، و دیگر مثالها، مجموعه اولویتهای منحصر بفرد فازی را به یک فرد منحصر بفرد می- دهند. برای برهانها تکنیکهای جدید معرفی میکنیم، بخصوص برای برهانهایی که به امکان ناپذیری منجر میشود.