تصمیم گیری فازی در آزمون فرضیه ها مبتنی بر داده های فازی: دو مطالعه موردی

ممکن است در آزمون فرضیه ها با مواردی روبرو شویم که داده ها به صورت مبهم / فازی ثبت شده باشند. در چنین شرایطی، روش های کلاسیک آزمون فرضیه ها قادر به حل این مسئله جدید نیستند و نیاز به تعمیم دارند. در حل مسئله آزمون فرضیه ها بر اساس داده های فازی، ابهام موجود در داده ها منجر به ایجاد ابهام در p-مقدار میشود. این مقاله به محاسبه p-مقدار فازی بر اساس داده های فازی-مقدار مبتنی بر اصل گسترش میپردازد. همچنین، با توجه به اینکه روش p-مقدار متداولترین روش آزمون فرضیه ها در بین کاربران علوم مختلف است، پس دو مطالعه موردی مبتنی بر p-مقدار فازی در این مقاله نیز ارایه شده است. اولین مطالعه موردی درباره «داده های فازی ثبت شده به وسیله یک دوربین سرعت سنج» و دومین مطالعه درباره »طول عمر باتریهای تولیدی یک کارخانه« است که هر دو با استفاده از رویکرد جدید مورد بررسی قرار گرفته اند.