ناتو و بحران سوریه: مدیریت بحران یا عدم مداخله

بحران‌ها جزء لاینفک نظام بین‌الملل هستند، حتی در دوران جنگ سرد که انتظار می‌رفت جهانی آرام وجود داشته باشد. از این‌رو، با وقوع بحران، بحث مدیریت که هدف آن جلوگیری از تشدید یا گسترش آن است، اهمیت می‌یابد که در قالب اقداماتی توسط بازیگران موثر مثل دولت‌ها و سازمان‌ها صورت می‌گیرد. ناتو ازجمله سازمان هایی است که با تعریف کارویژه مدیریت بحران برای خود کوشیده است تا تداوم و بقای خود را حفظ کند. همکاری ناتو با شورای امنیت بر اساس فصل هشتم منشور و ایفای نقش در بحران‌های مختلف در همین راستا بود، اما عدم ایفای نقش آن در بحران سوریه این پرسش را برمی‌انگیزد که ایفای نقش این نهاد در بحران‌ها از چه عواملی تاثیر می‌پذیرد. در پاسخ، این فرضیه مطرح می‌شود که تجربیات گذشته و سیاست‌های قدرت‌های بزرگ در ایفای نقش ناتو موثر است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که دستاوردهای محدود و هزینه‌های فراوان مداخله‌های قبلی، شرط گرفتن مجوز از شورای امنیت برای مداخله و موانع سر راه آن باعث شد تا ناتو در این بحران سیاست عدم‌مداخله را در پیش‌گرفته و در زمینه مدیریت بحران نقش فعالی نداشته باشد.