بررسی مقایسه ای تاثیر تدریس آزمایش محور و تدریس آموزش محور در تربیت معلمان خلاق در دوره کارشناسی دانشگاه فرهنگیان سال تحصیلی 95-96

این پژوهش به روش شبه آزمایشی، با نمونهایی به حجم 50 نفر از دانشجویان پسر استان تهران که به طور تصادفی با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند، اجرا شد. برای جمع آوری داده ها، از پس آزمون با روایی مورد قبول کارشناسان و پایایی 68% و چک لیست مشاهده فعالیتها با روایی قابل قبول کارشناسان وپایایی 98% استفاده گردید. چک لیستها توسط 4 نفر از اساتید دوره ی کارشناسی، با مدرک دکترای زیست شناسی در هر گروه تکمیل شد. دانشجومعلمان در دو گروه به صورت تصادفی جایگزین شدند. یک گروه به شیوه آموزش محور گروه دیگر به شیوه آزمایش محور به مدت دو ماه آموزش دیدند. جهت کنترل متغیرهای مزاحم علاوه بر جایگزینی تصادفی، از یک استاد مشترک در هر دوگروه استفاده گردید. جهت تحلیل داده ها از آزمون یومن ویتنی استفاده شد. یافته های پژوهش حاکی از آن بود که تفاوت معناداری در دانستنی ها ،مهارتها، نگرشها ،رضایت مندی، بین دانشجو معلمانی که با شیوهی آموزش محور آموزش دیده اند و انهایی که به شیوهی آزمایش محور آموزش دیده اند وجود داشته و فرضیه های پژوهش در سطح اطمینان 95% مورد تایید قرار گرفت. پس تدریس زیست شناسی به شیوهی آزمایش محور اثر بخش تر است