حکمروایی آب و ارزیابی آثار آن بر تامین امنیت آب و غذا

امنیت آب و غذا از اساسی ترین مباحث در همه کشورهای جهان محسوب می شود. از طرفی کمبود آب در ایران در حال تبدیل شدن به یک بحران ملی است و صاحب نظران منشا آن را در دو بعد تغییرات اقلیمی و مدیریت غیر بهینه منابع آب در کشور عنوان می کنند. به طوری که در آینده با افزایش تنش های آبی، تولید داخلی با چالش بزرگ تری مواجه خواهد شد که می تواند منجر به وابستگی بیشتر به واردات مواد غذایی گردد. اما این نکته قابل تامل است که کم آبی در آینده اساسا به دلیل کمبود آب نخواهد بود، بلکه به دلیل ضعف در قوانین، سیاست گذاری های نامطلوب و استفاده بدون برنامه ریزی از منابع آب است. بر این اساس، حکمروایی آب در ایران به یک نگرانی کلیدی در زمینه افزایش کمبود آب، تعارضات آب محلی و مرزی و تغییرات آب و هوایی جهانی، تبدیل شده است. خشکیدن حوضه های آبی و افت سفره های زیرزمینی دستاورد این حکمروایی است. درمجموع در شرایط فعلی ایران جهت تضمین تولید مواد غذایی پایدار تحت وضعیت کمبود آبی رو به رشد، لازم است تا همراه با توانمندسازی جوامع بومی و احیای دانش آن ها در زمینه های مرتبط با حفاظت و بهره برداری بهینه از منابع آبی، حکمروایی خوب آب نیز، مورد توجه قرار گیرد. بنابراین در این مطالعه، ضمن پرداختن به ابعاد مختلف حکمروایی آب و نقش آن در امنیت آب و امنیت غذایی، به بیان روش های ابتکاری حکمروایی در زمینه امنیت آب نسبت به روش های مرسوم مدیریت یکپارچه منابع آب، پرداخته می شود.