بررسی بازدارندگی 2-مرکاپتوبنزواکسازول و 2-آمینوبنزوایمیدازول بر روی فولاد API 5L X60 درمحیط خوردگی شیرین

در این تحقیق بررسی کنترل خوردگی شیرین فولاد API 5L X60 بوسیله مواد 2-مرکاپتو بنزواکسازول (2MBO) و 2-آمینوبنزوایمیدازول (2ABI) بعنوان بازدارنده خوردگی در محیط الکترولیت دارای کلرید سدیم 5/3 درصد وزنی و اشباع از گاز دی اکسید کربن با استفاده از روش "پراب کلوین روبشی (SKP)" بعنوان روش جدید در مطالعه عملکرد و تاثیر بازدارنده بر روی پتانسیل سطح فولاد و همچنین روش های کاهش وزن، پلاریزاسیون، طیف نگاری امپدانس الکتروشیمیایی مورد بررسی قرار گرفته است.این بررسی در دمای25،40و 60 سانتی گراد، مشابه شرایط دمایی فرایند های پالایشی ودر غلظت های ppm400 و 50،100،200   از این بازدارنده ها و درحالت ساکن صورت پذیرفته است. ماده 2- مرکاپتوبنزواکسازول با تشکیل یک لایه بر روی سطح API 5L X60 بعنوان بازدارنده دارای نتایج رضایت بخشی در کنترل خوردگی شیرین می باشد. ایزوترم های جذب این ماده، گویای جذب شیمیایی و فیزیکی همزمان و طی یک فرایند گرماگیر و خودبه خودی می باشدکه از مدل جذب ایزوترم لانگمییر نیز تبعیت می نماید. مطابق با نتایج آزمایش ها، ماده 2-مرکاپتوبنزواکسازول بصورت مختلط (آندی و کاتدی) عمل می نماید. افزایش دمای محیط آزمایش موجب کاهش قدرت بازدارندگی این ماده می شود. براساس نتایج آزمایش "پراب کلوین روبشی" با جذب این ماده بر روی نمونه فلز API 5L X60، پتانسیل سطح وتبعا تابع کار فرآیند جدایش الکترون ازاتمهای سطح فلز، افزایش می یابد. با افزایش تابع کار، روند خوردگی بشدت کم می شود. نقشه پتانسیل سطح حاصل از روش SKP، در تعیین میزان پوشانندگی سطح توسط بازدارنده و بررسی وجود خوردگی های موضعی موثر می باشد. بر اساس نتایج آزمایش های کاهش وزن ماده 2- بنزو-ایمیدازول بدلیل وجود شاخه آمینی در ساختار مولکولی آن توان بازدارندگی مناسب بر روی خوردگی API 5L X60 در محیط خوردگی شیرین را دارا نمی باشد.