بررسی امکان کاهش دز علف کش بروموکسینیل+توفوردی و کود نیتروژن در زراعت گندم (Triticum aestivum L.) در شرایط رقابت با علف هرز پنیرک (Malva sp.)

توانایی رقابتی علف هرز از بخش های کلیدی توصیف اثرات متقابل گیاهان زراعی با علف هرز و پیش بینی افت عملکرد گیاه زراعی در سیستم های کشاورزی پایدار می باشد. این پژوهش با هدف کمی سازی برهمکنش دز علف کش بروموکسینیل+ تو،فور-دی و کود نیتروژن بر رقابت بین گندم و علف هرز پنیرک اجرا شد.

 آزمایش مزرعه ای به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار، در پاییز سال 1395 در مزرعه پژوهشی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل سطوح مختلف نیتروژن (صفر، 75، 150، 225 و 300 کیلوگرم در هکتار کود اوره) به عنوان کرت های اصلی و دزهای کاهش یافته علف کش بروموکسینیل+ تو،فور-دی]صفر، 25/0، 5/0، 75/0 و 1 نسبت از دز توصیه شده (5/1 لیتر در هکتار)[به عنوان کرت فرعی در نظر گرفته شد.

نتایج نشان داد که زیست توده گندم در شرایط مصرف مقادیر بیشتر کود نیتروژن و دزهای بالاتر بروموکسینیل+ تو،فو ر- دی در حداکثر و در شرایط مصرف مقادیر کم کود نیتروژن و عدم مصرف علف کش در حداقل بود. دستیابی به زیست توده گندم در حدود 600 گرم در متر مربع با کاربرد 130 کیلوگرم کود نیتروژن در هکتار به همراه 100 درصد دز توصیه شده علف کش یا کاربرد 220 کیلوگرم کود نیتروژن در هکتار و 50 درصد دز توصیه شده علف کش و یا کاربرد 300 کیلوگرم کود نیتروژن در هکتار با 55 درصد دز توصیه شده علف کش مقدور شد.حداکثر زیست توده پنیرک (50/437 گرم در متر مربع) در رقابت با گندم در شرایط بدون کاربرد علف کش و مصرف 300 کیلوگرم کود اوره در هکتار به دست آمد.توان رقابتی پنیرک  با افزایش مصرف کود نیتروژن افزایش و با مصرف 150 کیلوگرم اوره در هکتار به حداکثر رسید و مصرف کود بیشتر از این حد باعث کاهش توان رقابتی پنیرک شد.

در پژوهش حاضر، زیست توده گندم در رقابت با پنیرک به طور معنی داری کاهش یافت که این کاهش در تیمار عدم مصرف علف کش چشمگیرتر بود. بنابراین، افزایش مصرف اوره بدون مهار پنیرک باعث کاهش معنی دار زیست توده گندم خواهد شد.