بررسی رابطه بین ویژگی های فردی و تفکر راهبردی در بین فرماندهان و مدیران ارشد ناجا

هدف این مقاله، بررسی رابطه ی ویژگی های شخصیتی و متغیرهای زمینه ای با تفکر راهبردی در بین فرماندهان و مدیران ارشد ناجاست. روش این پژوهش از نظر مسیر، توصیفی، از نظر هدف کاربردی، از نظر فرآیند اجرا کمی)و از نظر زمان مقطعی بوده است. در مرحله ی گردآوری داده ها از روش اسنادی و پیمایشی استفاده شد که در بخش اسنادی، اطلاعات موجود درباره ی موضوع، گردآوری و مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتند و در بخش پیمایشی وضع موجود توسط پرسش نامه بررسی شد. یافته های پژوهش گویای آن است که از بین عوامل پنج گانه ی شخصیتی، «وظیفه شناسی» و «برون گرایی» با میزان تفکر راهبردی دارای رابطه ی معنادار به ترتیب مستقیم و معکوس بودند، ولی «توافق پذیری»، «تجربه گرایی» و «ناپایداری هیجانی» فاقد رابطه ارزیابی شدند. دیگر متغیرهای زمینه ای از جمله سن، میزان تحصیلات، محل تحصیل، نوع رشته ی تحصیلی، سابقه ی خدمت در ناجا، سابقه ی خدمت در پست فعلی و مدیر یا فرمانده بودن رابطه ی معناداری با میزان تفکر راهبردی در بین فرماندهان و مدیران ارشد ناجا مشاهده نشد.