بررسی اثر عصاره هیدروالکلی آویشن بر غلظت مالون دی آلدئید و تیول و گلوتاتیون پر اکسیداز در مدل پارکینسونی ناشی از 6- هیدروکسی دوپامین در موش های صحرایی نر بالغ

بیماری پارکینسون یک اختلال نوروپاتولوژیک شایع است که به علت دژنراسیون نورون های دوپامینرژیک بخش متراکم جسم سیاه ایجاد می شود.

این مطالعه، طراحی شده است تا اثرات عصاره هیدروالکلی آویشن بر غلظت مالون دی آلدیید و تیول و گلوتاتیون پراکسیداز بر مدل حیوانی بیماری پارکینسون القاشده توسط 6- هیدروکسی دوپامین را بررسی کند.

در این مطالعه تجربی 40 موش صحرایی نر، به 5 گروه تقسیم شدند. گروه کنترل، گروه پارکینسونی (PD)، با تزریق یک طرفه 4 میکروگرم نوروتوکسین 6 هیدروکسی دوپامین در دسته قدامی میانی مغز (MFB) پارکینسونی شدند. گروه ها پس از القای مدل پارکینسون با دوزهای 200، 100 و 400، عصاره آویشن به روش تجویز داخل معده به مدت 14 روز تیمار شدند و سپس مغز موش ها جهت ارزیابی میزان پراکسیداسیون لیپیدی و اندازه گیری میزان گروه های تیول
(-SH) و گلوتاتیون پراکسیداز استخراج شدند.

افزایش معنی دار سطح مالون دی آلدیید در قشر مغز، هیپوکامپ و استریاتوم (05/0 >P) و مخچه (001/0 >P) و کاهش معنی داری در میزان تیول و آنزیم (GPX (001/0 >P در موش های پارکینسونی مشاهده شد. درمان با عصاره آویشن به طور معنی داری سبب افزایش میزان تیول (001/0 >P) و گلوتاتیون پراکسیداز (001/0 >P) و کاهش MDA در بافت هیپوکامپ و استریاتوم (001/0 >P) و در قشر مغز (01/0 >P) شد.

عصاره آویشن خاصیت آنتی اکسیدانی قوی را در مدل حیوانی پارکینسون نشان داد.