رابطه احساس پیوستگی و توانمندی ایگو با اضطراب مرگ سالمندان

سالمندان از تغییرات جسمانی، میزان بالاتر بیماری، معلولیت و از دست دادن خویشاوندان و دوستان شواهد بیشتری برای مرگ به دست می آورند. تجربه کردن مقداری اضطراب درباره مرگ طبیعی است؛ اما، مانند سایر ترس ها چنانچه خیلی شدید باشد سازگاری و کارآمدی را تضعیف می کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه احساس پیوستگی و توانمندی ایگو با اضطراب مرگ سالمندان انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه سالمندان غیر ساکن خانه سالمندان دارای سن بالای 60 سال در شهر تهران بود. از میان آن ها نمونه ای به حجم 200 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه اضطراب مرگ تمپلر (1970)، پرسشنامه توانمندی ایگو ماکستروم و همکاران (1997) و پرسشنامه احساس پیوستگی آنتونوسکی (1987) استفاده شد. در نهایت بعد از جمع آوری اطلاعات، داده های حاصل با روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری به روش همزمان تحلیل شد. نتایج نشان داد، بین توانمندی ایگو و اضطراب مرگ سالمندان رابطه منفی معنی داری وجود داشت (22/0-r=، 01/0P <). همچنین بین احساس پیوستگی و اضطراب مرگ سالمندان رابطه منفی معنی داری وجود داشت (18/0-r=، 01/0P <). توانمندی ایگو و احساس پیوستگی به طور منفی و معناداری اضطراب مرگ را پیش بینی نمودند. در نهایت با توجه به نتایج مطالعه می توان نتیجه گرفت که احساس پیوستگی و توانمندی ایگو در زمره متغیرهای مرتبط با اضطراب مرگ سالمندان بوده و توانایی پیش بینی آن را دارند.