تحلیل و شبیه سازی اثر اختلاف طول خطوط مبنا بر بهبود عملکرد اختلال دوبینی رترودایرکتیو دوحلقه ای

اختلال دوبینی یکی از انواع روش های حمله الکترونیکی است. اختلال دوبینی بر اساس پدیده فیزیکی گلینت تحلیل می گردد. این روش یک خطای زاویه ای در رادارهای ردیاب مونوپالس که در مقابل سایر روش های حمله الکترونیکی مقاوم هستند، ایجاد می کند. برای رسیدن به خطای مجاز زاویه ای و همچنین نسبت مناسبی از JSR در اخلالگر، روش پیاده سازی رترودایرکتیو چند حلقه ای مطرح گردیده است. در این نوع پیاده سازی، اختلاف طول حلقه های اخلالگر می تواند باعث ایجاد اختلاف فاز سیگنال ارسال شده به رادار قربانی گردد. اختلاف فاز سیگنال احتمال افزایش عملکرد بیکنی را به دنبال خواهد داشت. عملکرد بیکنی یک عملکرد مخرب در اخلالگر دوبینی است. در کارهای قبلی اختلاف فاز در محدوده 180- تا 180 درجه محاسبه و بر اساس آن تحلیل صورت گرفته است. این تحلیل، افزایش پیچیدگی محاسباتی غیر موردنیاز به سیستم تحمیل می کند. بر مبنای این تحلیل نیاز به مصالحه بین بهره دوبینی و احتمال عملکرد بیکنی وجود دارد. در این مقاله برای اولین بار اختلاف فاز به عنوان تابعی از طول خطوط مبنا و زاویه اخلالگر با رادار در نظر گرفته شده است. این تحلیل انجام شده بر مبنای روابط حاکم بر اختلاف فاز، طول مسیر و فرکانس ارسالی انجام شده است. این نوع تحلیل دارای پیچیدگی محاسباتی کمتر بوده و نتایج را کاربردی تر کرده است. روابط حاصل از این تحلیل و نتایج حاصل از شبیه سازی ها نشان می دهد، در حالتی که dc2≤15m گردد، احتمال عملکرد بیکنی وجود ندارد. بر این مبنا می توان سایر پارامترهای اخلالگر را بدون احتمال عملکرد بیکنی به منظور افزایش بهره دوبینی محاسبه کرد.