جایگاه گروه های ذینفع گردشگری در اسناد بالادستی ج. ا. ایران

در دنیای کنونی، روز به روز بر تعداد کارشناسان و صاحب نظرانی که اثربخشی مشارکت و دخالت دولت در صنعت گردشگری و کارآیی سیاست های آنها را مورد تردید قرار می دهند، افزوده می شود. گروه های ذینفع غیردولتی و بخش خصوصی در حوزه گردشگری (تورگردانان، مراکز اقامتی و پذیرایی و مراکز حمل و نقل) از ارکان اصلی سیاستگذاری گردشگری محسوب می شوند. این گروه ها می بایست سهم ویژه ای در سیاستگذاری در حوزه گردشگری داشته و همراه با نهادهای دولتی و البته هماهنگ با آنها، در پی گسترش این حوزه و بالطبع رسیدن به اهداف اقتصادی خویش باشند. حال سوال اینجاست که؛ گروه های ذینفع غیردولتی در سیاستگذاری گردشگری ایران چه جایگاهی دارند؟ این پژوهش به روش کیفی و با استفاده از منابع کتابخانه ای و آماری، به توصیف و تحلیل داده ها پرداخته است. برای دستیابی به اطلاعات دست اول، ابتدا پرسش های مربوط به مصاحبه تنظیم و سپس جهت روایی و پایایی مقاله به 10 نفر از اساتید و متخصصان فن ارجاع شده و در نهایت با 20 نفر از خبرگان امور گردشگری به صورت میدانی مصاحبه شده و با استفاده از روش دلفی به تحلیل نتایج پرداخته شد. یافته ها نشان می دهد در جمهوری اسلامی ایران گروه های ذینفع گردشگری در سیاستگذاری های کلان مربوطه، نقش موثر و شفافی ندارند، لیکن در اجرای این سیاست ها بسیار فعال هستند.