پاسخ مورفولوژیکی و فیتوشیمیایی سیر خوراکی (Allium sativum) به تغذیه گوگرد، اسید هیومیک و ورمی واش

با توجه به نقش ماده آلی خاک در افزایش باکتری های اکسیدکننده گوگرد، آزمایشی به صورت فاکتوریل شامل دو عامل گوگرد (S0، S1 و S2) و اصلاح کننده های آلی (شاهد C، اسید هیومیک H و ورمی واش V) اجرا شد. براساس نتایج این آزمایش بیشترین عملکرد کل بوته سیر در تیمار S1V دیده شد هرچند اختلاف معنی داری با دو تیمار S1C و S2C نداشت. بیشترین وزن تک سیر در تیمار S1C حاصل شد که بطور معنی داری از تمامی تیمارهای دیگر بیشتر بود. حداکثر طول سیر در تیمار S2C مشاهده شد که اختلاف معنی داری با S1V و S1C نداشت. بیشترین نرخ فتوسنتز (A) در تیمار S1C مشاهده شد که بطور معنی داری از تمامی تیمارهای مورد بررسی بیشتر بود. بیشترین میزان گوگرد در قسمت خوراکی سیر در تیمار S1H دیده شد که نسبت به شاهد و تمامی تیمارهای دیگر اختلاف معنی داری داشت. بیشترین میزان ظرفیت آنتی اکسیدانی بخش خوراکی سیر در تیمار S2C مشاهده شد. محتوای فنلی تنها در سه تیمار S0V، S1V و S1C بطور معنی داری کمتر از شاهد بودند ولی بقیه تیمارها از نظر فنل کل با شاهد تفاوتی نداشتند. غلظت کافییک اسید از 36/11 تا 46/20 میلی گرم در کیلوگرم نوسان داشت که از بین اصلاح کننده های آلی تیمار شاهد و ورمی واش بدون اختلاف معنی دار با هم دارای بیشترین مقدار کافییک اسید بودند.