تعیین سطح سرمی روی در سگ های شهری و روستایی شهرستان اهواز، جنوب غرب ایران

روی، همواره به عنوان یکی از مهم ترین مواد مغذی در تعیین وضعیت پوششی بدن در سگ ها به شمار می رود.  کمبود روی بیش تر به صورت درماتوز پاسخ دهنده به روی، رخ می دهد، اما مسمومیت با روی بندرت رخ می دهد.  مطالعه ی حاضر، جهت تعیین سطح سرمی روی، در سگ های شهری و روستایی منطقه ی اهواز و به روش اسپکتروفتومتری جذب اتمی انجام گردید.  نمونه های سرمی از 250 قلاده سگ شهری و روستایی (سالم از نظر بالینی)، در سنین مختلف و به صورت تصادفی جمع آوری گردید.  تقسیم بندی بر اساس سن، جنس، نژاد و منطقه انجام گردید.  سگ ها بر اساس سن، به 3 گروه (کم تر از 1 سال، 1 تا 3 سال و بالای 3 سال) تقسیم شدند.  میانگین و انحراف معیار غلظت روی، در جمعیت کل سگ های مورد بررسی، 04/0±21/1 میلی گرم/ لیتر به دست آمد.  انتشار فراوانی روی، نشان داد که میانگین و انحراف معیار سرمی روی، در سگ های شهری و روستایی، به ترتیب 06/0±36/1 و 05/0±05/1 میلی گرم/ لیتر بودند.  میانگین سطح سرمی روی، در تمام نمونه ها در محدوده طبیعی قرار داشت (42/1-87/0: CI‏ 95 درصد‎‏، 04/0±21/1).  غلظت روی سرم، به طور معنی داری در سگ های شهری بیش تر از روستایی بود.  غلظت روی، تفاوت معنی داری را برای سنین مختلف (09/0±16/1 زیر 1 سال، 06/0±15/1 بین 3-1 سال و 07/0±27/1 بالای 3 سال)، جنس (10/0±41/1 در نرها و 08/0±33/1 ماده ها در سگ های شهری و 07/0±06/1 در نرها و 08/0±03/1 ماده ها در سگ های روستایی) و نژاد (بیش ترین میزان در نژاد باکسر= 60/0±42/1 و کم ترین میزان در نژاد بولداگ= 18/0±87/0) نشان نداد.  مطالعه ی حاضر نشان داد که غلظت روی سرم، به طور معنی داری در سگ های شهری بیش تر از روستایی بود که احتمالا به جیره ی غذایی بهتر آن ها بر می گردد.