مطالعه بصری نقوش حیوانی در سفالینه های تل باکون

تل باکون در نزدیکی تخت جمشید از مهم ترین تمدن های پیش از تاریخ و مناطق تولید سفال نخودی در هزاره پنجم و چهارم پیش از میلاد بوده است. روانی قلم، اغراق در فرم و انتزاع از خصوصیات بارز نقوش این منطقه به شمار می روند. یکی از دلایل اهمیت این نقوش دارا بودن معانی نمادگونه است و  این نقوش مقدمه ای بر خطوط تصویری و الفبایی هستند. از نظر شیوه اجرا به دو صورت طبیعت پردازانه و چکیده نگارانه ترسیم شده اند.
هدف از انجام پژوهش حاضر گردآوری و بررسی نقوش به دست آمده از ظروف و سفالینه ‌های این منطقه از نظر ویژگی ‌ها و کیفیات بصری است. از این رو نویسنده به دنبال ویژگی‌ های بصری مشترک در این نقوش است. پژوهش حاضر از نظر هدف بنیادی بوده و با روش توصیفی تحلیلی انجام شده است. شیوه جمع‌ آوری اطلاعات نیز به صورت کتابخان‌ه ای بوده است. پس از جمع‌ آوری نقوش مذکور و با حذف موارد مشابه، در نهایت 178 نقش از این سفالینه‌ ها و تکه‌ سفال های یافت شده با ابزار جدول مورد بررسی قرار گرفته اند.
بر اساس یافته‌ ها از نظر نوع نقش، 55 % از نقوش، نقوش حیوانی با اکثریت چهارپایان، 32 % نقوش تجریدی، 21 % نقوش انسانی و تنها 1 % نقوش گیاهی اند. حدود 80 % از نقوش نیز در محدوده مستطیل‌ های افقی و عمودی قرار می‌ گیرند و بقیه به ترتیب در محدوده مربع و دایره جای می گیرند. 10 % از نقوش نیز راستای غالب خاصی ندارند.