پلی مورفیسم در ژن فعال ساز پلاسمینوژن بافتی (t-PA)، غلظت سمینال t-PA و اختلال باروری مردان: یک مطالعه مورد شاهدی

فعال ساز پلاسمینوژن بافتی (t-PA) یک پروتئین است که در سیستم فیبرنولیتیک باعث کاتالیز تبدیل پلاسمینوژن به پلاسمین فعال می شود. فعالیت   t-PA به وسیله مهارکننده 1 فعال ساز پلاسمینوژن کنترل می شود. t-PA نقش اساسی در اسپرماتوژنز دارد. یک پلی مورفیسم برای ژن t-PA گزارش شده است که به صورت حضور (+Alu) یا عدم حضور (Alu-) یک تکرار 300 بازی Alu می باشد.

مطالعه حاضر جهت بررسی ارتباط بین پلی مورفیسم Alu در ژن t-PA و ناباروری مردان طراحی شد.

با استفاده از واکنش زنجیره ای پلی مراز بر روی DNA استخراج شده از خون 79 شرکت کننده در مطالعه یک ناحیه پلی مورفیک برای درج ماده Alu در ژن t-PA تکثیر شد. به علاوه، غلظت کلی t-PA، غلظت کمپلکس مهارکننده 1 فعال ساز پلاسمینوژن به t-PA و فعالیت t-PA در پلاسمای سمینال به وسیله تکنیک الیزا اندازه گیری شد. 

میزان پلی مورفیسم های مختلف Alu ژن t-PA به صورت هوموزیگوت درج  Alu(+/+Alu)، هتروزیگوت +/-Alu و هوموزیگوت حذف Alu-/-) Alu) در 50 فرد نابارور شرکت کننده تفاوتی با 29 فرد کنترل نداشت (به ترتیب 85/0 و 81/0 ،43/0=p). از طرف دیگر، یک کاهش معنی دار در غلظت کلی t-PA در پلاسمای سمینال افراد نابارور در مقایسه با افراد کنترل مشاهده شد (0001/0 =p). به هر حال، نتایج مشخص کرد که ارتباطی بین ژنوتیپ های مختلف t-PA Alu و غلظت کلی سمینال t-PA در مردان نابارور در مقایسه با افراد کنترل وجود ندارد (63/0 =p).

اطلاعات بدست آمده از مطالعه حاضر از ارتباط بین پلی مورفیسم t-PA Alu و غلظت سمینال t-PA و ناباروری مردان حمایت نکرد.