میراث زبانی مصور در سفالینه های قرون ششم و هفتم هجری

سفالینه های قرون شش و هفتم هجری قمری، بالاخص ظروف زرین فام، به سبب داشتن نقوشی برگرفته از ادبیات زمانه خویش همچون داستان »لیلی و مجنون« و »بهرام گور و آزاده« و کتیبه هایی با مضمون شعر، به لحاظ هنری و ادبی در خور بررسی و مطالعه هستند. اشعار فارسی مندرج در این سفالینه ها شامل انواع مختلف شعر مانند رباعی، غزل،  ملمع، و... است که با خطوط گوناگون و مضامین مختلف حماسی، اجتماعی، انتقادی، عشقی، حکمی و عرفانی نگاشته شده اند. این اشعار توسط شاعران مشهور یا گمنام آن دوران سروده شده و توسط سفالگران بر سفالینه ها نقش بسته اند. در دوران یادشده ادبیات پیشرفت چشمگیری داشته و تصوف در میان تمامی افراد جامعه رشد روزافزون داشته و تولید انبوه سفالینه های منقوش به کتیبه های شعر رواج داشته است. از این رو د ر کتیبه های این آثار تغییر و تحریف  ناشی از کتابت وجود ندارد و این کتیبه ها به مثابه اسناد دستنخورده، محل جستجوی ماهیت زبان [و ادبیات] آن دوران خواهند بود. پژوهش توصیفی حاضر با طرح این فرضیه از طریق دنبال کردن معانی و مفاهیم و ارزش های زیبایی شناسانه کتیبه هایی با مضامین مختلف (در جامعه آماری ظروف سفالین کتیبه دار)، ویژگی ها و تحولات  ادبی قرون ششم و هفتم هجری را بررسی کرده و در نهایت به جنبه های متفاوت و تغییرات شیوه های ادبی و تغییر سبک و ذایقه ادبی آن عصر پی برده است.