اولویت‌بندی معیارهای تعیین پتانسیل طرح جنگل‌ داری سری دو و از جهت توسعه پایدار اکوتوریسم با استفاده از مدل‌های تصمیم‌گیری چندمعیاره Entropy و TOPSIS

اکوتوریسم به عنوان گرایشی نوین در صنعت جهانگردی است که چشم اندازها و مناظر زیبای طبیعت از کانون ها و جاذبه های توریست پذیر این نوع جهانگردی است. ازاین رو، اهمیت دادن به نقش آن در حفاظت از محیط زیست به منظور دستیابی به توسعه پایدار امری ضروری است. طرح جنگل داری سری دو واز با مساحت 2094 هکتار و جزء حوضه آبخیز 49 کشور ایران، با داشتن توان ها و جاذبه های اکوتوریستی غنی، نقش مهمی در این زمینه دارد. هدف از انجام این پژوهش، اولویت بندی معیارهای تعیین پتانسیل طرح جنگل داری سری دو واز برای توسعه پایدار اکوتوریسم با استفاده از مدل های تصمیم گیری چندمعیاره Entropy و TOPSIS است. در این پژوهش به منظور تعیین معیار های توسعه پایدار اکوتوریسم از روش تصمیم گیری گروهی دلفی و برای تعیین وزن و اولویت بندی معیار ها به ترتیب از تکنیک های تصمیم گیری چندمعیاره Entropy  و TOPSIS استفاده کردیم. نتایج حاصل از وزن دهی معیار ها با استفاده از تکنیک Entropy  نشان داد معیار شیب با وزن 0/168668، میدان دید با وزن 0/092607، هیدرولوژی با وزن 0/092478 و جاده با وزن 0/092437 به ترتیب بیشترین وزن را در بین سایر معیارها به خود اختصاص داده اند. همچنین نتایج اولویت بندی معیار ها با تکنیک TOPSIS نیز نشان داد که به ترتیب معیار های زمین شناسی، شیب و ارتفاع از سطح دریا، اولویت بالاتری در قیاس با سایر معیارها دارند. بر اساس نتایج اولویت بندی معیار ها، لایه های اطلاعاتی هریک از معیارها در محیط نرم افزار GIS تهیه، روی هم گذاری و خروجی آنها به صورت نقشه پتانسیل طرح محیط زیست سری دو واز جهت توسعه پایدار اکوتوریسم در چهار طبقه بسیار نامناسب، نامناسب، مناسب و بسیار مناسب تهیه شد. نتایج حاصل از این ارزیابی نشان داد 40 درصد از این سری در طبقه مناسب (837/6 هکتار)، 30 درصد در طبقه بسیار مناسب (628/2 هکتار)، 20 درصد در طبقه بسیار نامناسب (418/8 هکتار) و 10 درصد در طبقه نامناسب (209/4 هکتار) قرار دارد. نتایج مطالعه بیانگر این موضوع است که طرح جنگل داری سری دو واز، پتانسیل کافی را برای ارایه خدمات اکوتوریسم دارد.